Łatwo jest znajdować winnego naszych niepowodzeń.

Czasami to zły los, innym razem jakiś człowiek lub bóg. Zrzucamy ciężar na coś lub na kogoś innego i mamy luz. Chwilowo lżej, można dalej odkładać na później, złożyć broń i odpuścić cel.

Ale czy daje to spokój i satysfakcję? Czy czujemy się z tym dobrze?

Bo przecież wiadomo, że to droga na skróty, a do tego w niewłaściwym kierunku. Coś w nas nie jest zadowolone. Coś uwiera. Coś woła. To nasz umysł, który chce dla nas dobrze. Słuchaj, on dobrze podpowiada.

Buddyzm zaczyna się od odpowiedzialności za własne życie. Tylko my podejmujemy decyzje, to my określamy swój stosunek do otaczającego nas świata, my wybieramy swoje reakcje.

Umysł nieustannie gra sam ze sobą, sprawia, że w nim i z niego wyłaniają się światy, stany, skłonności i wewnętrzne przeżycia wypełnione myślami i uczuciami. Im lepiej rozumiemy, że umysł jest niezniszczalny sam w sobie, tym wyraźniej rozpuszczają się nasze oczekiwania i obawy i możemy swobodnie spoczywać w chwili lub działać. Dzięki temu coraz rzadziej gubimy się w świecie naszych wyobrażeń – w przeszłości lub przyszłości – coraz rzadziej też mamy wrażenie, że musimy coś udowadniać czy za coś przepraszać.

Tylko Ty wiesz, co ci służy. Kiedy odrzucisz ciasny gorset zbudowany z wypada, należy, powinnam, to zrobi się przestrzeń na oddech i refleksję.

Nikt, nawet przy najlepszych chęciach, nie może wybrać za Ciebie. Tylko Ty wiesz, co jest Ci potrzebne. A jeśli jeszcze nie wiesz, to cóż jest ważniejszego, od zdobycia tej wiedzy? Od dania sobie czasu na zastanowienie się nad tym. A jeśli już wiesz, a z jakiegoś powodu tego nie robisz, czas zacząć.

Nie zasłaniać się brakiem czasu, dziećmi, mężem… Nie szukaj na kim lub na czym można zawiesić winę za własne obawy, bezruch, cierpienie. Pozwól sobie oddychać i usłyszeć swój umysł. Na to musi być czas. Wystarczy kilka minut dla siebie, żeby poczuć się lepiej, zobaczyć jaśniej.

Nie szukaj poza sobą, bo tam nie ma nic, co poprawi Twoją egzystencję. Podążanie za wciąż nowymi potrzebami prowadzi tylko do rozczarowania. Pożądamy tego, czego rzekomo nam brakuje i odczuwamy niechęć wobec tych zjawisk, które utrudniają nam radość ze wszystkiego, co uważamy za źródło szczęścia. Szukanie radości życia i własnej wartości w przedmiotach, prowadzi do podporządkowania się zarabianiu pieniędzy, a w konsekwencji do odpychających uczuć, takich jak głupia duma – która z powodu patrzenia na innych z wyższością pomniejsza naszą zdolność do cieszenia się życiem – a także chciwość, zawiść i nienawiść. Z buddyjskiego punktu widzenia szczęście i radość nie zależą od warunków zewnętrznych, które nieustannie się zmieniają, lecz od przeżywającego wszystkie zjawiska – od samego umysłu. To Ty jesteś Słońcem, w Tobie jest jasny umysł. Tylko Ty decydujesz o sobie i Twoim otoczeniu.

Jeżeli chcemy trwale zmienić swoje postępowanie, musimy nauczyć się rozpoznawać przyczyny własnych nawykowych działań już w tym momencie, gdy do nich dochodzi i świadomie utrzymać jak najwięcej przestrzeni między przeżyciem, a przeżywającym. Dobrze jest rozpoznawać przyczynę i skutek, a także zmienność i nierzeczywistość wszystkich rzeczy, a także starać się każde, nawet najdrobniejsze działanie wykonywać świadomie, ze zrozumieniem oraz unikać wszelkich szkodliwych zachowań.

Oddychaj. Podpowiem Ci jak zacząć.

Relaksujące ćwiczenie oddechowe redukuje stres i obniża napięcie. Usiądź tak, aby Twoje plecy były wyprostowane. Język dotyka granicy górnych zębów i podniebienia. Zrób głęboki wydech przez otwarte usta. Zamknij usta i weź spokojny wdech przez nos, licząc w myślach do czterech. Zatrzymaj powietrze na wdechu licząc w myślach do siedmiu. Zrób całkowity wydech przez rozchylone usta, licząc w myślach do ośmiu. Powtórz kilka razy. Ile potrzebujesz. Czas, jaki spędzasz w poszczególnych fazach nie jest tak ważny, jak stosunek 4:7:8. Na początku możesz liczyć szybko, praktyka pozwoli Ci stopniowo zwalniać tempo.

Oddychaj. W oddechu jest początek wszystkiego.

Każda zmiana, każda dobra decyzja, każdy krok zaczynają się od głębokiego wdechu. Nie jutro, nie później, nie jak los będzie sprzyjał, a dzieci zmienią się w niewymagające aniołki z reklamy nieistniejącego życia. Tu i teraz.

Wyprostuj plecy i weź głęboki oddech.