Relacja ojca z synem to specjalna więź. Mama może tego nie zrozumieć, ale za każdym razem obserwuje ze wzruszeniem i czułością. Właśnie dlatego, że to jest nieznany kobietom świat, jest dla nich tak fascynujący! I dlatego chcemy obserwować tę relację częściej!

Dziś mamy tę możliwość, dzięki współpracy z marką Volcano, która przedstawia premierową kolekcję chłopięcą. Już dziś zapamiętajcie ten hasztag #Keephavingfun! 

 

To, co nas zachwyca, to prawda. Nie da się ukryć miłości w gestach, spojrzeniu. Tata to ten, który pozwala na więcej. Tata to ten, który nie boi się odrapanych kolan i wysokości. Tata to ten, który przybija żółwika i zagrzewa do walki. Tata to ten, który rozumie męski świat i jest wzorem dla swojego syna. 

 

Modele: Michał Wit Kowalski i Wit Kowalski.
Zdjęcia i video: Emilia Pryśko

 

Czy to prawda, że tata pozwala na więcej? 

 

Podobno tak jest. Nawet mamy potwierdzają, że tata bywa częściej kumplem własnych dzieci, niż one. Może dlatego, że kobiety to stworzenia z natury wielozadaniowe, wybiegające wyobraźnią w przyszłość, dopinające świat na ostatni guzik. A tata, gdy się bawi, to się bawi. A jak już się bawi, to na całego!

To pierwsze pytanie, które zadałyśmy redakcyjnym tatusiom. Poznajcie Pawła, Bartka i Michała, ojców nie tylko synów, ale dziś rozmawiamy o relacji tata-syn. Michał, tata Wita i Kosmy, jest bohaterem sesji z marką Volcano. Zatem… czy tata pozwala na więcej? 

 

Paweł: Tak, zdecydowanie tata pozwala na więcej. Jestem tatą czwórki dzieci, więc kompromisy i umiejętność odpuszczania są wpisane w realia życia codziennego. Najbardziej widać to w weekendy, kiedy jestem w domu i uczestniczę w organizacji dnia. Na pytanie: ,,Tatusiu mogę zjeść ciastko przed obiadem?”, odpowiadam: Pewnie!  

Bartek: No, myślę, że tak. Chociaż to wszystko zależy od układu, równowagi między rodzicami. Jeżeli mama jest bardziej surowa i konkretna, to ojciec jest tym, który pozwala na więcej, ale jeśli mama jest delikatna, to wtedy bywa, że ojciec jest tym, który przestrzega zasad. Wydaje mi się, że faceci bywają trochę… leniwi i dla własnego komfortu pozwalają dzieciom na więcej. Wybaczcie, panowie! 🙂

Michał:  To kwestia, na co i kiedy. Na pewno pozwalam mojemu synowi się rozwijać – jeśli chce spróbować jazdy na motocrossie, niech spróbuje, jeśli chce robić tricki na rowerze, niech działa – super. Zawsze powtarzam mu, że trzeba spróbować, nie poddawać się. Oczywiście wyznaję zasadę, że pewne granice muszą być postawione, ale też nie można wariować… Sam za dzieciaka wcinałem pudełka lodów, więc jak mój syn pyta mnie latem, czy może dziesiątego loda, mówię raczej: ok, ale po obiedzie.

 

Michał i Wit wybrali pasujące bluzy i granatowe spodnie marki Volcano. Michał: bluza / jeansy. Wit: bluza / spodnie dresowe.

__________________________________________________________________

 

W czym tata jest niezastąpiony?

 

Na to pytanie powinny odpowiedzieć dzieci, ale jesteśmy ciekawe, co o tym sądzą tatusiowie. Bo według nas, mam, tata jest niezastąpiony tak po prostu, na co dzień. 

 

Bartek:  Tata jest niezastąpiony w zabawach ruchowych, w organizowaniu przygód, łobuzerskiej zabawie, ,,brudnej” zabawie w błocie.  

Michał: Chyba w byciu nim! Ale tak serio, jak to powtarza mój syn, tata jest najlepszy w wymyślaniu zabaw. Już nie pamiętam, ile razy ratowałem świat, będąc Strażakiem Samem lub chowałem Skarby Piratów. W czym jeszcze: w technicznych sprawach, wycieczkach rowerowych, wspólnym graniu na konsoli i nocnym drapaniu po plecach. Ale chyba to bardziej pytanie do mojego syna niż do mnie.

Paweł: Tata jest niezastąpiony we wszystkich naprawach domowych. Zawsze, kiedy coś się popsuje, mój synek powtarza ,,tatuś naprawi”. Czasami nawet zdarza się, że otrzymuję od moich dzieci listę rzeczy, które należy naprawić w domu, np. tutaj gniazdko odpadło, tutaj trzeba kierownicę w rowerze wyprostować, skleić jakiś samochód. 

 

Jak wygląda relacja tata-syn w dobie pandemii?

 

Rok temu zaczęła się pandemia. Obostrzenia miały być tylko na parę tygodni, mija rok i nadal nie czujemy się bezpiecznie. Ten miniony rok był wyzwaniem dla każdej rodziny, nie tylko dlatego, że nauka odbywa się przez internet, albo że wiele osób straciło pracę. Pandemia sprawiła, że musieliśmy nauczyć się być ze sobą częściej, na co dzień, bez przerwy. Musieliśmy się nauczyć przebywać ze sobą często na niewielkim metrażu mieszkania, bez opcji na wycieczki, urlopy, wypady. 

Jak tatusiowie widzą swoją relację z synami przez pryzmat pandemii?

 

Michał: Staram się, by zbytnio tego nie odczuwał i nie bał się o jutro. Z każdej strony jesteśmy atakowani „strachem”, więc rolą rodziców jest zapewnić dzieciom normalne dzieciństwo. Wirus nie zniknie za sprawą magicznej różdżki, więc musimy zacząć uczyć się z nim żyć. Bez popadania ze skrajności w skrajność.

Paweł: Uważam, że w obecnej sytuacji każdy z ojców stoi przed bardzo ważnym zadaniem. Z jednej strony nie możemy wyjść np. do kina, na basen, ale z drugiej strony jest to idealny czas, aby zrealizować seans filmowy w domu, lub pójść na rowerowy spacer. Jest to czas, w którym synowie mogą się od nas wiele nauczyć, a chłoną to, co im przekazujemy, jak gąbka, ponieważ jesteśmy jedynymi dorosłymi w ich otoczeniu. To bardzo odpowiedzialne zadanie i należy podejść do tego poważnie. 

Bartek: Ernest ma dopiero 2,5 roku i nic nie rozumie z pandemii, więc trudno mi tu rozgraniczyć relację w kontekście braku pandemii i w pandemii. Nasza relacja opiera się na byciu razem, wspólnej zabawie. Widzę u nas w domu podział – Enio, jeśli chce się przytulić, odpocząć czy pożalić – idzie do mamy. Do mnie przychodzi, gdy chce pobiegać, pobawić się samochodami, gdy potrzebuje ruchu, dynamicznej zabawy. 

Michał: Oczywiście sama pandemia odebrała nam fajne spędzanie czasu. Wcześniej co tydzień chodziliśmy na basen czy na lodowisko. W obecnej sytuacji pływalni nie udało nam się odwiedzić w ogóle, a łyżwy założyliśmy tylko raz. Na szczęście górki saneczkowe były otwarte. Cieszymy się, że już idzie wiosna. To zawsze motywuje do aktywności outdoorowych. Rower już gotowy. A jak będzie lato, to i deska windsurfingowa, z dziecięcym żaglem, czeka.

 

Tata i syn świetnie bawią się w identycznych bluzach z kapturem. Wit pożyczył koszulkę od taty, żeby było jeszcze bardziej stylowo. Michał: T-shirt / bluza / spodnie dresowe. Wit: bluza / spodnie dresowe.

__________________________________________________________________

 

Co jest największym wyzwaniem Twojego tacierzyństwa?

 

Będąc mamami, na pamięć znamy listę codziennych wyzwań. Czujemy to w każdej komórce ciała, szczególnie gdy wciąż nie udaje nam się znaleźć naszego mother-life balance. I trochę zapominamy, że ci nasi partnerzy, ojcowie naszych dzieci, choć często ukrywają swoje emocje, na pewno dzień w dzień stają przed wyzwaniem – jak być dobrym, fajnym tatą?

Jakie są największe wyzwania w byciu tatą? 

 

Paweł: Pokazanie, że świat stoi przed nimi otworem. Że czegokolwiek się podejmą, to są w stanie to osiągnąć. Że życie zaczyna się tu i teraz, a rodzic może być kompasem, który zawsze pomoże w wyborze właściwej drogi. 

Michał: To jest zupełnie inny, nowy etap życia. Test moich mocnych i słabych stron. Zatem chyba największym wyzwaniem bycia rodzicem jest samopoznanie.

Bartek: Zdecydowanie znalezienie wolnego czasu na beztroską zabawę, wyjazdy, sport. Dużo pracuję i często brakuje mi nie tylko czasu, ale i cierpliwości, żeby wejść w świat dzieci w domu. Czasem zmęczenie wygrywa i zamiast długiego spaceru jest bajka. 

 

Michał i Wit wybrali identyczne T-shirty i bluzy z kapturem oraz wygodne, dresowe spodnie. Michał: T-shirt / bluza / spodnie dresowe. Wit: T-shirt / bluza / dresowe spodenki.

__________________________________________________________________

Bycie tatą oczekiwania vs rzeczywistość – jakie był oczekiwania, a jak jest na co dzień? 

 

To jest jednocześnie i banalne, i trudne pytanie. Banalne, bo każdy rodzic miał pewne oczekiwania na temat rodzicielstwa i – jesteśmy tego pewne! – trochę się przeliczył. Ciekawe, jakie oczekiwania mieli tatusiowe, czy w ogóle jakieś mieli? 

 

Bartek: Szczerze powiem, chyba nie miałem oczekiwań, trudno mi sobie to przypomnieć. Mogę jednak powiedzieć, że nie spodziewałem się, że posiadanie dzieci jest tak pochłaniające, pracochłonne, czasochłonne, wymagające też finansowo. Na pewno myślałem, że będę bardziej aktywnie spędzał czas z dzieciakami, że będę organizował im różne zajęcia, a rzeczywistość pokazuje, że często nie mam na to czasu, że wchodzi plan minimum. 

Paweł: Oczekiwania przeszły w rzeczywistość. Wiedziałem, że będę starał się poświęcać dużą część czasu na zabawach, wspólnych wycieczkach. Póki co udaje się to konsekwentnie realizować. Jedynym aspektem, którego się nie spodziewałem, a w rzeczywistości on występuje, to zaskakujące pytania wszelakiej tematyki, na które ja jako dorosły człowiek nie potrafię znaleźć prostej odpowiedzi.

Michał: Nauczyłem się już nie mieć oczekiwań. One tworzą problemy i rozczarowania w wielu kwestiach. Chyba lepiej tworzyć przestrzeń wokół siebie, by była ona satysfakcjonująca. Banalnym przykładem jest poranne wstawanie i wyjście do szkoły. Kiedyś denerwowałem się, że zawsze się spóźniamy. Był problem z szybkim ubieraniem się. Tworzyła się atmosfera nerwówki. Dziś po prostu wiem, że mój syn potrzebuje więcej czasu. By problem znikł, wystarczyło zacząć budzić go o pół godziny wcześniej.

 

Bycie tatą jest trudne, ale nie mamy o tym pojęcia, w końcu jesteśmy mamami. Ale dobrze jest czasem spojrzeć na nasze dzieci z męskiej perspektywy. Dobrze jest czasem zajrzeć w ten męski świat, w którym tata i syn mają swój świat, swoje tajemnice, swój tajny kod. 

I mają też podobny styl! Chłopcy, gdy dorosną, chcą być jak tata. Dziś nie muszą wcale na to czekać, bo marka Volcano zaprojektowała kolekcję dedykowaną chłopcom, by wesprzeć ich w rozwoju i dać poczucie komfortu. 

Już teraz obejrzyj klasyczne T-shirty z dziecięcymi nadrukami, komfortowe bluzy na zamek, jak i zakładane przez głowę, wygodne joggery chłopięce oraz spodnie dresowe, a także szorty idealne np. na w-f.

#Keephavingfun to kolekcja, która nie krępuje ruchów. Ponadto stworzona z przewiewnych, naturalnych materiałów, jest idealnych kompanem do zabawy dla aktywnych młodych mężczyzn! 

 

Michał z Witkiem wybrali wygodne zestawy w podobnej tonacji. Michał: bluza / jeansy. Wit: longsleeve, spodnie dresowe.

Moniko, jak to się stało, że dziewczyna pracująca w biurze, matka 2 dzieci, psycholog z wykształcenia stworzyła markę dodatków do domu?

 

Tak się spełnia marzenia, na które nie można było sobie pozwolić wcześniej. Zawsze miałam artystyczne zapędy, ale gdy wybierałam studia, nie było mnie stać na czesne w upatrzonym studium charakteryzacji i kostiumografii. Poszłam więc na psychologię i szybko zaczęłam pracować, chociaż nie w zawodzie, a po godzinach szyłam sukienki dla lalek, maskotki czy poduszki. W życiu prywatnym dorobiłam się męża, dzieci i licznych przeprowadzek, które mam nadzieję, już się skończyły. Mieszkamy w Olsztynie i niech tak zostanie! Bardzo zależało mi, żeby “na swoim” było przyjemnie i przytulnie, żeby nasz dom wyrażał nasze pasje i upodobania. Zaangażowałam się w urządzanie mieszkania i pokochałam to, a że w pracy dotknęło mnie wypalenie, zaczęłam myśleć o zrobieniu z pasji sposobu na życie. Tak narodziło się HugMe. Własny biznes to skok na głęboką wodę, ale nie żałuję, że go zrobiłam i  każdemu polecam takie odważne kroki.

 

Jakie wnętrza lubisz?

 

Mogę o tym opowiedzieć na przykładzie naszego domu. To mieszanka starego z nowym – klasyczna biało/drewniana baza jest wzbogacona masą kolorów i faktur, książek, pamiątek i roślin. Poduszki i narzuty mają kluczowe znaczenie w tworzeniu takiego klimatu, a znalezienie odpowiednich nie jest proste. A właściwie nie było, bo teraz jest HugMe (śmiech).

 

 

Opowiedz o HugMe, czyli Twoim sposobie na to, by mieć takie wnętrze i pomóc innym w urządzaniu się. 

 

HugMe to efekt mojego podziwu i szacunku dla rękodzieła i artystów rękodzielników. Zawsze uważałam, że przedmioty wykonane ręcznie mają niezwykłą wartość – autor wkłada bardzo dużo swojego czasu i wysiłku oraz serca w to, aby przedmiot ten był piękny i wyjątkowy. Uwielbiam naturalne tkaniny, ważne jest dla mnie etyczne pochodzenie produktów, bo dbam o środowisko. Produkty, które sprowadzam do sklepu, są wytwarzane w niewielkich lokalnych manufakturach, co oznacza, że przy ich zamawianiu pojawiają się różnice językowe, kulturowe a nawet czasowe. To czasem niezła przygoda. 

 

Rozumiem, że sprowadzasz do Polski dodatki z różnych krajów. Jak je wyszukujesz? 

 

W asortymencie HugMe są obecnie produkty z Argentyny, Maroka, Indii, Turcji i Mali. Fascynuje mnie bogactwo rękodzieła z całego świata, mam już na oku kolejne przepiękne produkty z Portugalii, Grecji czy Litwy. Za każdym razem produkty znajduję w podobny sposób. Poszukuję inspiracji, przeglądam zdjęcia, blogi, czasopisma. Jeżeli jakiś produkt zwróci moją uwagę, poszukuję informacji o tym skąd pochodzi, jak jest wytwarzany i przez kogo. 

 

 

Czyli każdy produkt w Twoim sklepie to efekt Twojego śledztwa?

 

Jasne! Pierwszym produktem, w którym się zakochałam na zabój, były okrągłe poduszki z pomponami – na początku wiedziałam tylko, że są utkane z wełny i pochodzą z Argentyny. Znalazłam jedynie dwa sklepy w Stanach Zjednoczonych i jeden we Francji, które oferują ten produkt na sprzedaż. Uznałam więc, że odnalezienie manufaktury produkującej te cuda i sprowadzenie poduszek do Polski będzie dla mnie dużym wyzwaniem. I tak też było. Odnalazłam producenta i nawiązałam z nim kontakt. Okazało się, że poduszki tkają artyści rękodzielnicy, zrzeszeni w niewielkiej lokalnej manufakturze. Technika utkania poduszek jest wyjątkowa ponieważ używają oni okrągłych krosien. Wełna, z której utkane są poduszki, pochodzi od lokalnych dostawców. Wszystko to sprawiło, że produkt ten, poza swoim niezaprzeczalnym pięknem, jest produktem regionalnym, naturalnym, wytwarzanym etycznie i z dbałością o środowisko. 

 

Co w swojej pracy lubisz, a za czym nie przepadasz?

 

Poszukiwanie inspiracji i nowych produktów jest najprzyjemniejsze. Później zaczyna się ta mniej fajna część, czyli formalności związane z dogadaniem zamówienia i transportu przesyłki do Polski. Nie jest to takie proste, ponieważ nie zawsze producenci posługują się językiem angielskim, istnieją też różnice kulturowe w tzw. “dobijaniu targu”, a płatności odbywają się w różnych walutach.

Nie zawsze udaje mi się porozumieć z producentem i zamówić to, co mi się podoba. Zdarzyło się, że producent nie chciał udzielić mi szczegółowych informacji na temat manufaktury wytwarzającej dany produkt lub też miałam wątpliwości, co do jakości tkaniny. W takiej sytuacji nie podejmuję współpracy i szukam od nowa.

 

 

Aktywnie prowadzisz swój profil w mediach społecznościowych (na Instagramie?), pokazujesz siebie, swój dom, dzieci, przybliżasz siebie obserwatorom. Czy to było od początku dla Ciebie intuicyjne, skąd wiedziałaś jak promować swoje produkty?

 

Biznesowe działania w social media to dla mnie nowość i kolejne duże wyzwanie. Zanim zaczęłam promować sklep HugMe, czytałam poradniki, brałam udział w  webinarach i radziłam się osób bardziej doświadczonych ode mnie. Prowadzenie profili wymaga bardzo dużej aktywności i kreatywności. Jeśli ma przynosić efekty, wymaga czasu i pracy. Dodatkowo, pokazanie siebie i mówienie do obcych ludzi nigdy nie było moją specjalnością, więc musiałam zdecydowanie przełamać się i opuścić moją strefę komfortu. Chcę, aby HugMe kojarzyło się z ciepłem domowym i kolorami życia rodzinnego, dlatego pokazuję nasze rodzinne życie, ale robię to z poszanowaniem naszej intymności.

 

Skąd wzięłaś odwagę, żeby zacząć tak ryzykowny projekt – sklep z produktami premium – w pandemii, kiedy ludzie ograniczają koszty i zakupy, kontrolują wydatki. Czy w Twoim przypadku sprawdza się zasada, że dobra jakość się broni?

 

Czasami sobie myślę, że nie kierowała mną odwaga tylko brawura (śmiech). Pandemia to trudny czas dla wszystkich, na dodatek spowodowała przeniesienie sprzedaży do internetu. Zalewają nas oferty typu “dużo i tanio”, ale jakość tych rzeczy jest dyskusyjna, więc klienci kupują dużo, a potem szybko wyrzucają i szukają nowych rzeczy. Błędne koło. 

Myślę jednak, że stopniowo myślenie Polaków się zmienia i stajemy się coraz bardziej świadomymi konsumentami. Coraz więcej osób czyta etykiety, patrzy na składy i zwraca uwagę na to, gdzie i w jakich warunkach dany produkt został wyprodukowany. 

Produkty, które oferuję w sklepie HugMe są skierowane do takiej właśnie grupy odbiorców. Są to ludzie wrażliwi na rękodzieło, produkty oryginalne i wyjątkowe, jakość tkaniny i teksturę. Są to osoby, które zdecydowanie wolą kupić jeden jakościowy produkt niż kilka tańszych. Wbrew pozorom, jest to dobry kierunek dla wszystkich, którzy chcieliby ograniczyć wydatki – robienie jakościowych zakupów powoduje, że z danego produktu możemy cieszyć się latami bez konieczności ciągłego kupowania nowych. 

 

Czy możesz podzielić się swoimi biznesowymi błędami? Co było największą nauczką, czego żałujesz?

 

HugMe to młoda marka, ale faktycznie mam już kilka biznesowych błędów na koncie. Pierwszy: niedoszacowanie budżetu na reklamę. Wiedziałam, że muszę mieć płatną promocję, ale liczyłam też na dotarcie organiczne poprzez publikowanie postów, udostępnianie czy też umawianie się z innymi bardziej rozwiniętymi kontami na reklamę barterową. Okazało się, że efekty takich działań są niewielkie. Najskuteczniejszą metodą reklamy jest płatna promocja.

Drugim moim błędem, wynikającym poniekąd z niskiego budżetu “na start” było to, że postanowiłam samodzielnie zbudować sklep internetowy HugMe. Zainwestowałam w domenę i stronę internetową, ale odpowiednie jej przygotowanie, edytowanie graficzne i zintegrowanie z serwisem płatności online i przesyłek, zajęło mi długie miesiące. Myślę, że jeżeli ktoś nie posiada odpowiedniej wiedzy czy doświadczenia w tym zakresie, tak jak ja, powinien pozostawić budowanie sklepu internetowego specjalistom. Co prawda, po kilku miesiącach udało mi się sklep uruchomić i o dziwo działa (śmiech), jednak straconego czasu już nie odzyskam.

Mimo wszystko mam takie głębokie przeświadczenie, że każda trudna sytuacja czy błędna decyzja, to nauka na przyszłość. Najlepiej uczymy się na własnym doświadczeniu i własnych błędach.

 

 

Jak się czujesz jako przedsiębiorczyni, czy to Cię zmieniło?

 

Po tych kilku miesiącach pracy u siebie nie mogę jeszcze powiedzieć, że czuję się “jak ryba w wodzie”. Cały czas staram się zorientować jak to wszystko działa, złapać swój rytm. 

Nie uważam, żeby to doświadczenie zmieniło mnie jakoś szczególnie. Może jedynie dowiedziałam się o samej sobie trochę więcej. Nauczyłam się sporo, nabyłam nowe umiejętności, poznałam wiele wartościowych osób. 

Nie wiem, jak rozwinie się ta przygoda, ale w tym momencie mogę już powiedzieć, że jest to doświadczenie bardzo ciekawe i wszechstronnie rozwijające. I ten rozwój jest dla mnie niezwykle istotny.

 

Czy ktoś lub coś Cię napędza, inspiruje, motywuje? Jaki masz sposób na działanie i konsekwentną pracę nad marką? 

 

Prowadzenie własnej firmy wymaga samodyscypliny. Nie ma nikogo “nad tobą” kto popędzi do pracy, przypomni, upomni. Muszę motywować sama siebie. Nie codziennie pracuję tak samo. Są takie dni/tygodnie kiedy mam dużo pomysłów, pracuję regularnie i ciągle wymyślam coś nowego. Są też takie okresy, kiedy to źródełko trochę się wyczerpuje i wówczas potrzebuję kilku dni na odpoczynek i regenerację. Kiedy zaczynałam, wmawiałam sobie, że muszę pracować codziennie tak samo i codziennie produkować nowe treści. Teraz wiem, że potrzebuję więcej oddechu. Kiedy publikuję mniej zdjęć i widać mniejszą aktywność w social mediach, w ramach “oddechu” pracuję nad edycją zdjęć, poprawiam sklep, uzupełniam produkty potrzebne do pakowania przesyłek albo zajmuję się tworzeniem i naszywaniem metek. 

 

Moniko, czego mogę Ci życzyć? 🙂

 

Zawsze powtarzam, że najważniejsze jest zdrowie, a dopiero później cała reszta, więc na początek poproszę o życzenie dużo, dużo zdrowia dla mojej rodziny i bliskich. Poproszę również o życzenia spokoju i odpoczynku. Od blisko 3 lat nie mieliśmy porządnego urlopu – potrzebujemy tego jak powietrza! Życz mi również wytrwałości i może odrobiny szczęścia w rozwijaniu sklepu. Nie jest łatwą sztuką przebić się na rynku i dotrzeć do Klienta. Wymaga to bardzo wiele czasu, pracy i cierpliwości, a cierpliwość nie jest moją mocną stroną. Szczęście również jest potrzebne – czasem o sukcesie nowej marki może zadecydować przypadkowe spotkanie, jedna reklama czy udostępnienie posta przez osobę o dużych zasięgach w social mediach. Taki mały łut szczęścia na polu zawodowym na pewno by mi się przydał. 

 

_____________________________________________________________________

Zdjęcia do sesji powstały w klimatycznym apartamencie na starym mieście w Olsztynie: LINK