Czekaliśmy na lato i nie mogliśmy się doczekać. Ale już jest!

Przyszło razem z upałami, zakończeniem roku szkolnego i spacerami bez maseczek – uf, jaka ulga! Przed nami kilka tygodni ciepłych dni, bezchmurnego (oby tylko czasem, bo upały są bardzo męczące!) nieba, wakacyjnego gwaru dzieciaków, które odpoczywają po ciężkim i bardzo wymagającym roku szkolnym i przedszkolnym. A w tym wszystkim my, kobiety, które szukają drogi do swojego #motherlifebalance. 

W zeszłym roku balkon był naszym oknem na świat. Często to była jedyna przestrzeń „na zewnątrz”, w której mogliśmy bez maseczek głęboko odetchnąć. Szczęśliwi ci, którzy mają balkon!

Teraz balkon to nasza namiastka urlopu, to nasza oaza spokoju, miejsce odpoczynku, ukojenia po aktywnym dniu pracy. To tu czytamy książki pijąc kawę i planujemy wakacje – bo w końcu możemy to robić!

Jeśli, tak jak my, spędzasz lato w mieście, przygotowałyśmy dla Ciebie kilka wnętrzarskich inspiracji. Bo wiesz, to, że nigdzie teraz nie wyjeżdżasz, nie znaczy, że nie należy Ci się miejsce, w którym będziesz mogła przeczekać wszystkie swoje stresy, wysokie temperatury i tęsknoty za urlopami pod gruszą.

Zacznijmy od początku. Mieszkamy w domu z lat 30-tych, w samym centrum Olsztyna. Balkon mamy więc stary, nigdy nie remontowany, za to duży i z fajnym widokiem. Na dobry start kilka zdjęć „PRZED” i „W TRAKCIE” 🙂 

 

Skandynawski balkon na lato

 

 

Skandynawski styl to drewno, naturalne materiały, spokojne, stonowane kolory i efekt, który dzięki tym elementom możesz uzyskać – przytulność! Przytulność to jest nasz cel, to jest ta atmosfera, dzięki której nasi bliscy i przyjaciele czują się komfortowo, czują się dobrze, jak w domu. 

Pamiętaj, że tworząc przestrzeń w stylu skandynawskim, oszczędność w środkach będzie Twoim sprzymierzeńcem. Zbyt duża ilość elementów, nagromadzenie ozdób sprawią, że nie tylko zagracisz swój balkon, ale także zabierzesz sobie sporo przestrzeni! Prostota to słowo klucz, często najprostsze rozwiązania się najskuteczniejsze, pamiętajmy też o haśle – mniej znaczy więcej! 

Cenimy skandynawski styl także za to, że pozwala podkreślić piękno wybranych przez nas przedmiotów. Gdy jest ich niewiele, nie gryzą się, nie rywalizują o uwagę. A Ty możesz docenić każdą z rzeczy, która się otaczasz.  

 

 

Skandynawski balkon dla całej rodziny

 

Jesteśmy mamami i znamy domowe zasady gry. Zdajemy sobie doskonale sprawę, że balkon, który sobie stworzysz, nie będzie zamknięty na dziesięć pieczęci, by uchronić pięknie ustawione przedmioty przed pragnącymi przygód rączkami dzieci. W praktyce to niemal niemożliwe. 

Nasza inspiracja wnętrzarska zakłada nie tylko chwile relaksu dla dorosłych, ale także chwile, gdy dzieci używają swojej życiowej energii, by walczyć z domową nudą. Dlatego poduchy, na których kilka przyjaciółek oprze się po zachodzie słońca, by świętować urodziny przy lampce wina, w ciągu dnia zamieniają się w kamienie, po których skaczą żabki. Albo są skałami, na których dzielni podróżnicy uciekają przed lawą (tak, tak, wszyscy znamy zabawę „podłoga to lawa!”). Widzicie te kwadratowe poduchy? To mistrzostwo świata. Nie sądziłam, że tak łatwo będę mogła zmieniać ich zastosowanie – od materaca do zabawy, przez wygodne siedziska z oparciem. Sprawdźcie poduchy ogrodowe Lyttesholm w JYSK! 

Gdy Ty o poranku, zanim wstaną dzieciaki, pijesz kawę na pięknych  ogrodowych krzesłach, reszta domowników ma już inny na nie pomysł. Proste krzesło ma naprawdę wiele funkcji – może być bazą, hamakiem, namiotem (jeśli połączysz dwa krzesła i rozłożysz nad nimi lekkie prześcieradło), scenografią do zabawy w szkołę, królewskim tronem i wieżą księżniczki. Możliwości jest mnóstwo i tylko dziecięca wyobraźnia decyduje, czym balkonowe krzesła mogą się stać. Ja wybrałam fotele Edderup, są niskie i wygodne, sprawdziliśmy! 

Piękny, jasny parasol chroni przed słońcem. Jest jak łyk zimnej wody, gdy za oknem skwar, a Ty masz akurat balkon od słonecznej strony. W zasadzie to akurat dobrze – kto by nie chciał mieć słonecznego mieszkania! Ale gdy chcesz poczytać książkę na balkonie, a słońce nie pozwala Ci otworzyć oczu – czas na drobne zmiany w skandynawskim stylu. Parasol pozwoli Ci cieszyć się latem na balkonie, w dodatku nie zdominuje tej niewielkiej przestrzeni – naturalne kolory i prosta konstrukcja to wielki jego atut. Fajną cechą jest także możliwość „złamania” górnej części parasola i pochylenia go, żeby lepiej dopasować jego położenie. Nasz parasol nazywa się Lemvig i kupiliśmy go w JYSK. Mały protip? Kupując parasol, pamiętajcie o wybraniu dodatkowo podstawy. My zapomnieliśmy i musieliśmy wracać do sklepu. 🙂 

No dobrze, a jak letni parasol odnajdzie się podczas dziecięcych zabaw na balkonie? Po pierwsze – drzemka pod parasolem na świeżym powietrzu to strzał w dziesiątkę i choć to nie zabawa, to jednak parasol jest naszym sprzymierzeńcem. Po drugie – jeśli opuści się parasol odrobinę w dół, staje się tajemniczą kryjówką. A tak między nami – on jest po prostu piękny. Minimalistyczny, klasyczny, naturalny, ponadczasowy, bez zbędnych wzorów i napisów (w końcu chodzi o balkon w stylu skandynawskim!).

 

 

Podłoga na naszym starym balkonie jest betonowa. Wcale nie musi być drewniana czy odnowiona dzięki kafelkom, bo jednak kolor betonu nam się podoba. Ale jednak czegoś nam na podłodze brakowało. Ten jasny dywan w paski spodobał nam się od razu. Idealnie komponuje się zarówno z meblami, jak i dodatkami, których sobie nie odmówiliśmy, w dodatku jest to dywan zewnętrzny, niestraszny mu deszcz i można go prać ręcznie! Sprawdźcie dywan Elvesanger. 

Powyższe punkty to baza. A teraz cała reszta. Nasz balkon nie może obejść się bez kwiatów, dlatego wybraliśmy wysokie trawy, które cieszą oko dorosłych, a gdy to dzieci przejmują balkon, zmieniają się w zasłonę, przez którą nie można przejść (akurat to nie dotyczy matek :)). Zapomniałam o jednej rzeczy – te rośliny są SZTUCZNE! Wyglądają pięknie i świeżo o każdej porze i nic im nie jest w stanie zaszkodzić, nawet małe, psotne rączki. Hitem są zdecydowanie wysokie trawy – mam w planie dokupić ich więcej, świetnie spełniają swoją rolę, a osłonkami na doniczki są duże kosze i miękkie koszyczki, też z JYSK. Poduszki i koc otulają podczas drzemki. A lampki solarne to must have, naprawdę! 

Na końcu – piękny stolik z odpornego technorattanu. Jest tak dekoracyjny, że już więcej ozdób nie potrzeba. Lekki, ażurowy, bardzo letni. 

 

Lato w mieście

 

Lato w mieście zapowiada się upalnie. Mając małe dzieci, musimy pamiętać o ich potrzebach, w plan dnia wpisać i drzemki, i wypady na plac zabaw, i spacery nad jezioro, a także… naszą pracę. To, że dzieciaki mają wakacje, nie znaczy, że rodzice w czarodziejski sposób pozbywają się swoich zawodowych obowiązków. Przecież wiadomo, że to praktycznie niemożliwe. 

Dlatego tu zamierzam spędzać tyle czasu, ile to możliwe. Tu, czyli na naszym balkonie, który w ramach akcji #LatozJYSK zamieniliśmy w naszą prywatną oazę spokoju, naszą podróż palcem po mapie na Północ. 

 

Marta wita mnie w przytulnym mieszkaniu, częstuje zimową herbatą z pomarańczami i domowym ciastem bananowym. Jest spokojnie, gra cicha muzyka. 

Partnerem naszej rozmowy jest marka Luksja. Zapraszamy! 

 

Marta, lubisz, jak się mówi o tobie przedszkolanka?

Nie.

No właśnie, tak myślałam. A jak powinno się mówić?

Nauczycielka. Wszystkie moje koleżanki, które pracują w przedszkolu, wolą jak się o nich mówi nauczycielki, a nie np. ciocie. Niektórzy rodzice bardzo lubią, jak dzieci mówią do swoich nauczycielek „ciocia”. To jest pewnie jakaś naleciałość ze żłobka.

Masz rację.

Żłobek ma inne funkcje, panie są tam nie tylko nauczycielkami, ale przede wszystkim opiekunkami. Rodzice, żeby ułatwić dziecku wejście w życie przedszkolne, żeby czuło się ono bardziej bezpieczne, używają w stosunku do Pań w przedszkolu tej znajomej formy „ciocia”. Niektóre panie się nie obrażają, mówią, że to ok i dobrze się z tym czują. Ja jednak wolę, jak się mówi o mnie nauczycielka. 

A to nie jest tak, że się trochę bagatelizuje rolę pani przedszkolanki, a inaczej podchodzi do pani nauczycielki?

Właśnie. Wbrew pozorom przedszkole to jest bardzo ważny okres w życiu każdego człowieka. Tam uczymy się niezbędnych rzeczy, od załatwiania podstawowych potrzeb fizjologicznych, komunikacji, po pisanie i czytanie. Całe nasze życie bazuje na tym, czego nauczyliśmy się przez pierwszych 7 lat życia, także jeśli chodzi o rozpoznawanie swoich emocji.

 

 

Wyobraźmy sobie dziecko, które przychodzi do przedszkola totalnie nieśmiałe, zamknięte, przestraszone, nie komunikuje się. To przedszkole zmusza do przełamania barier, do nawiązania kontaktu, do rozpoczęcia komunikacji. Przedszkole jest takim etapem przejściowym, przygotowującym dziecko na stresy szkoły.

Tak. Na szkołę życia. W domu dziecko czuje się bezpiecznie, w otoczeniu, które zna, jest blisko rodziców. Nasza droga jednak jest taka, że z tego domu musimy kiedyś wyjść, idziemy do przedszkola i tam spędzamy większość dnia, kiedy rodzice są w pracy. Spędzamy ten czas w grupie, gdzie każde dziecko jest inne, gdzie są konflikty, które trzeba nauczyć się rozwiązywać. Dzieci uczą się empatii, funkcjonowania w grupie. To są bardzo ważne kwestie, które mocno wpływają na dalsze, poprzedszkolne życie. Tak, jak do 18 roku życia na pewno nauczymy się wycinać nożyczkami czy pisać ładnie literki, tak pierwsze lata są najważniejsze, żeby zdobyć podstawowe kompetencje społeczne. 

Marta, lubisz swoją pracę? 

Lubię. Lubię swoją pracę, bo widzę jak dzieci rosną, uczą się, jak radzić sobie w różnych sytuacjach. To jest ten etap, kiedy przekazuje się dzieciom wartości, uczy się rozwiązywać konflikty, uczy się relacji z drugim człowiekiem i uczy się siebie. Jest mnóstwo różnych tematów, gdzie lubię przemycać dzieciom wiedzę na temat ich samych, na temat emocji, jak je rozpoznawać, jak sobie z nimi radzić.

Podoba mi się Twój wyraz twarzy, gdy o tym mówisz. Widzę, że naprawdę to czujesz. A teraz z drugiej strony – czy lubisz wszystkie dzieci? 

Tak, lubię. Jednak z jednymi pracuje się lepiej, a inne wymagają więcej czasu i zaangażowania, bo każde dziecko jest inne. One uczą się od nas, ale my uczymy się również od nich. Nawet jeżeli czasem pojawiają się trudniejsze emocje, staram się je zrozumieć i kontrolować. Jeśli dorosły nauczy się czytać dziecięce emocje, zrozumie jego reakcje, wtedy te negatywne emocje naprawdę się minimalizują i wszystkim żyje się łatwiej.

Czy w swojej pracy miałaś udział w takiej wyraźnej przemianie dziecka, kiedy przyszło niechętne, zamknięte, a po 2-3 latach ten sam przedszkolak był nie do poznania?

Wiesz co, ja tutaj nie chcę sobie przypisywać jakichś sukcesów, nie chcę też opisywać konkretnych dzieci. Wychodzę z takiego założenia, że jeśli stworzy się fajną atmosferę dzieciom, to one same się otwierają. Dzieci, które są bardziej zamknięte, nieśmiałe, potrzebują więcej czasu aby poczuć się bezpiecznie i obdarzyć nas zaufaniem. Czy to jest moja zasługa? W pewnym sensie tak. Tutaj liczy się atmosfera, jaką stworzymy dzieciom, więc tu jest nasza duża rola. To zaufanie jest bazą, bez zaufania do nas, bez poczucia bezpieczeństwa, dzieci nie mogą w pełni wyrażać siebie.

Tutaj super przykładem jest to, jak dzieci zachowują się przy matkach. Zazwyczaj jest tak, że przy matkach dzieci są bardziej płaczliwe, bardziej jęczące, poirytowane, wychodzą z nich trudne emocje. Niektórzy powiedzą, że przy mamach dzieci są niegrzeczne. Ja unikam słowa niegrzeczny, bo to zachowanie, które nam, dorosłym, może nie odpowiadać, a wynika ono z emocji, z którymi dzieci nie potrafią sobie poradzić. Dzieci zachowują się tak, jak w danym momencie czują. Przy matkach dzieci czują się najbezpieczniej, czują, że mogą swobodnie odreagować wydarzenia całego dnia. Zazwyczaj jest tak, że odbieramy dziecko z przedszkola, wracamy do domu, zmęczeni i właśnie wtedy przychodzi nam stawić czoła tym trudnym emocjom, ale musimy sobie zdać sprawę, że dziecko potrzebuje uwolnić swoje emocje, kumulowane przez cały dzień w przedszkolu, gdzie panują pewne reguły, jednakowe dla wszystkich, a otoczenie, które zna i w którym czuje się bezpiecznie jest najlepszym do tego miejscem.

To nie jest proste.

To jest nasza praca, to my musimy sobie to poukładać, zdać sobie sprawę z mechanizmów, z tego, dlaczego dzieci reagują w pewien sposób, jak pracuje ich mózg. Jeśli to zrozumiemy, będzie nam się żyło łatwiej.

Musimy też rozmawiać, zadawać pytania. Mam synka, wiem jak to jest, jak po całym dniu w pracy i w przedszkolu wracamy do domu, wyzuci z energii, marzymy tylko o odpoczynku w ciszy. Musimy pamiętać, jako rodzice, że wtedy nasze dziecko nas najbardziej potrzebuje, zadaje nam dużo pytań, zachęca do zabawy, chce od nas więcej i więcej uwagi. Dorośli, to jest nasza rola, jako dorosłych, musimy sobie to w głowie poukładać, znaleźć na to nasz własny sposób.

To prawda, każda rodzina powinna mieć swój własny system. Tak, by zachować #motherlifebalance, ale też odpowiedzieć na potrzeby dzieci. 

Nasze dzieci naprawdę dużo rozumieją, a my musimy z nimi rozmawiać. Musimy dać im odreagować, wypłakać się, jeśli potrzebują. Tylko miłością tutaj możemy zadziałać. Nic więcej nie jest potrzebne.

Tak właśnie reagujesz na zachowania syna?

Staram się. Ostatnio zrobił aferę o skarpetki, nie mógł się zdecydować, nie wiedział, które założyć. To była totalna, wieczorna afera. Płacz, ryk, sprawa wielkiej wagi. Mi się chciało, szczerze mówiąc, śmiać, wiedziałam, że jest zmęczony, zaciskałam zęby, żeby nie poczuł, że bagatelizuję problem. Przytuliłam go, żeby poczuł, że jestem z nim w tym problemie. Rozmawialiśmy, które skarpetki pasują bardziej do butów, które do spodni. Trzeba rozmawiać, poważnie. Zawsze powtarzam, że nie ma takiego problemu, którego nie potrafilibyśmy rozwiązać.

Po prostu Psi Patrol (śmiech), nie ma problemu, którego nie rozwiążemy! 

Ekstra. Widzisz, treści przemycane w bajkach są bardzo mądre. Ja powtarzam to jak mantrę, mam nadzieję, że mu się to zakoduje. Nie ma takiego problemu, którego nie moglibyśmy rozwiązać. Czasem jest trudno poważnie traktować dziecięce problemy, ale trzeba się starać. Dzieci są naszym lustrem. Wkurza nas w dzieciach to, co wkurza nas w sobie. 

 

 

A kontynuując temat trudnych emocji, czy zauważyłaś w przedszkolu jakieś wzmożone trudne emocje u dzieci na tle pandemii? Czy odreagowują te wydarzenia, którymi żyją rodzice?

Dzieci są bardzo dobrymi słuchaczami i nawet, jak nam się wydaje, że nie słyszą, to słyszą i kodują. Oczywiście, że zauważam te trudne emocje. Dzieci je oswajają – od śmiesznych nazw jak “korona na wirusie”, po rysunki. Widziałam nawet bajki na YouTube. 

One się przejmują?

Przejmują się. Widzą tych zamaskowanych ludzi, czują ograniczenia, bo przedszkola inaczej funkcjonują, tryb życia ich rodziców i rodzeństwa się bardzo zmienił. Często w domach czuje się stres z powodu zmian. Dzieci słyszą rozmowy rodziców, a temat pandemii jest od wielu miesięcy wiodący. Trzeba wziąć pod uwagę, że dzieci przetwarzają to po swojemu, często też demonizują to, czego nie rozumieją. My potrafimy informacje przecedzić, zrozumieć, dzieci otrzymują informacje szczątkowe, np. liczby ofiar, zachorowań, ton, którym się mówi –  i na ich podstawie tworzą obraz tego, co się dzieje. To widać w zachowaniu dzieci. 

I wrócę do tej potrzeby spokoju i ciszy po przyjściu z pracy. Gdy przedszkolne dziecko nas długo nie widziało, rzuca się na nam na szyję, to jest potrzeba bliskości, coś normalnego. Natomiast w dobie pandemii jesteśmy zmuszeni do utrzymania dystansu społecznego. Dzieci, choć teraz więcej czasu spędzają z rodzicami, chcą jeszcze więcej tego czasu, potrzebują jeszcze więcej uwagi, bo sytuacja jest dla nich nowa i niezrozumiała.

Dlatego tak jest?

Bo dla dziecka rodzic = bezpieczeństwo. I one w obliczu tych wydarzeń jeszcze bardziej potrzebują bezpieczeństwa i dobrych bodźców. Musimy sami sobie opracować system, żeby dać dzieciom tyle uwagi, ile potrzebują, a jednocześnie nie zaniedbać swoich obowiązków. 

A ty czujesz się bezpiecznie w pracy? Masz przecież kontakt z dziećmi, rodzicami, innymi pracownikami przedszkola.

Nie, nie boję się chodzić do pracy. Ja sobie to ułożyłam w głowie, że po części mamy wpływ na to, co się dzieje, możemy dbać o higienę, przestrzegać zasad, dbać o odporność przez suplementację, przede wszystkim witamina D3 i C, która jest u nas na porządku dziennym w dużych dawkach.

Muszę kupić.

Koniecznie. Ja, żeby nie zwariować, dodatkowo postanowiłam, że nie będę się nadmiernie izolować w domu, bo ruch na świeżym powietrzu to jest to, co daje nam odporność. Myję ręce, to przede wszystkim. Mydło u nas schodzi litrami, moje dziecko samo sobie wybiera mydło, jakie chce, które mu pasuje obrazkiem czy zapachem, żeby uprzyjemnić mu to częste mycie rąk. Teraz wybrał sobie świąteczne mydło Luksja z reniferem. Nikoś ma już taki nawyk, że po przyjściu do domu i zdjęciu butów od razu leci do łazienki umyć ręce. I to działa, bo jesteśmy zdrowi, pomimo dość ryzykownego środowiska, jakim są przedszkola. Myślę, że to dbanie o odporność i mycie rąk to jest cudowny środek, który się u nas super sprawdza. Nie dajmy się zwariować, dbamy o siebie, nie mamy na wszystko wpływu, musimy znaleźć radość w tej rzeczywistości. 

 

 

Chcę zapytać o rodziców dzieci. Zauważyłaś, że rodzice się inaczej zachowują, inaczej traktują przedszkole, mają mniejsze czy większe zaufanie? Pandemia mocno wam utrudniła pracę.

Tak. Życie w przedszkolu się bardzo zmieniło. Wszystko jest oklejone foliami, nie ma dywanów, dzieci nie mogą przynosić swoich zabawek, co jest dla nich bardzo trudne. Jak nie mogą przynieść zabawki choć raz w tygodniu, to mocno to odczuwają. Kiedyś było można, dzisiaj nie. Trudno im do tego przywyknąć.

Widziałam te zdjęcia – dzieci bawiące się na folii, ograniczona ilość zabawek, bez leżakowania. 

To nie są przyjemne kwestie, one zaburzają poczucie bezpieczeństwa. Jeśli chodzi o nas, to pracuje się trudniej, bo jednak te obostrzenia dają się we znaki. Rodzice też dotkliwie to odczuwają. Nie mogą pomóc dzieciom w szatni zdjąć kurtkę, żadnych przytulasków pod salą i buziaków na do widzenia. Rodzice tak samo to przeżywają, tym bardziej, jak jest to ich pierwsze dziecko.

Są dzieci, które bezproblemowo wchodzą w nową rzeczywistość, a są takie, którym jest ciężej, które nie są do końca emocjonalnie gotowe, które potrzebują więcej wsparcia. Wiadomo, że dziecko jest bezpieczne, że w sensie fizycznym nie dzieje mu się krzywda, ale emocje dziecka to inna sprawa. Tego przytulasa mamusiowego nie da rady niczym zastąpić.

Wymuszony dystans społeczny nie wpływa dobrze na dzieci. Dzieci powinny uczyć się, jak społecznie współdziałać, a my ich musimy uczyć dystansu.

Nie myślałam o tym w ten sposób, to brzmi wręcz przerażająco. A ja tutaj chcę zmienić temat o 180 stopni. Wiem, że lubisz święta.

Uwielbiam

Czekasz na grudzień.

Czekam (śmiech). Tak, uwielbiam święta i celebruję je cały grudzień. Jest początek grudnia, a ja już ustawiam ozdoby. 

Ale choinki jeszcze nie masz!

Myślę, że w przyszłym tygodniu już będzie, taka w donicy. Wyznaję zasadę, że ten fantastyczny, ciepły klimat celebruje się cały grudzień. To czas, kiedy cieszę się zapachem pomarańczy, mandarynek, herbatą z miodem, widokiem choinki i tą fajną ciepłą atmosferą.

I odpoczywasz od przedszkola i stresów.

Tak, zazwyczaj biorę sobie urlop w tym okresie świątecznym, żeby wykorzystać ten czas. A pandemia? Staram się żyć normalnie, nie dam się zwariować! 

 

________________________________________

Partnerem naszej rozmowy z Martą jest marka Luksja.

Rozmowa i zdjęcia: Emilia Pryśko

 

Wiecie, co mi przeszkadza ostatnio w moim poczuciu macierzyńskiego spełnienia? Pandemia. Moje mother-life balance zostało bardzo zaburzone, plany się wymieszały, pracy nie ubywa, terminy gonią, a dzieci? Dzieci zamiast w przedszkolu – są w domu, pełne energii, zmęczone sobą nawzajem, tęskniące za innymi dziećmi. Totalnie je rozumiem, ja też jestem zmęczona, mi też brakuje oddechu, ciszy i przewidywalności. 

Jeśli nikt tego nie powie (bo nie wypada), ja to powiem – praca z dziećmi na pokładzie to nadludzki wysiłek i nic przyjemnego. Czuję, że niedługo będę mogła zdać państwowy egzamin z animacji czasu wolnego własnych dzieci połączonej z pracą na akord i pod presją. Też tak masz? Witaj w klubie. 

Zawsze uważałam się za osobę bardzo kreatywną, ale teraz przekraczam własne granice. Wymyślam zabawy, które do tej pory nie istniały, rozciągam dobę do granic, moja cierpliwość wskoczyła na trzeci poziom. Ale dość o mnie!

Nasza domowa sytuacja nie jest jakaś wyjątkowa. To się dzieje prawie w każdym polskim domu. Trzeba połączyć pracę i wychowywanie dzieci bez pomocy placówek opiekuńczo-wychowawczych. Trzeba tak zająć własne dzieci, by mieć choć chwilę czasu na zebranie myśli, wypicie kawy czy po prostu pracę, odpisywanie na maile. 

W tym tygodniu pokazałam moim dzieciom kilka gier marki Alexander. W duchu prosiłam opatrzność o to, by moje kilkulatki szybko zrozumiały zasady gier, a nawet jak nie zrozumieją, to żeby same sobie je wymyśliły i zgodnie i w ciszy bawiły się choć przez pół godziny. 

Oto moja pomoc:

 

ZŁAP ROBALA

Zabawa dla dzieciaków powyżej 4 roku życia. Także moja Mila się załapała, Enio jeszcze nie, ale nie przeszkodziło mu to… przeszkadzać siostrze. 🙂 Dla dziewczynki w wieku Mili sama idea karmienia piskląt robakami jest bardzo interesująca. 

Małe pisklęta są bardzo głodne i potrzebują Twojej pomocy! Wciel się w rolę ptasiej mamy i złap robale w tym samym kolorze, aby nakarmić swoje małe głodomorki. Zadanie nie jest proste, ponieważ musisz skompletować trzy części robaczka, aby móc dostarczyć go do gniazda. Wygrywa ten, kto jako pierwszy zbierze 3 robaczki, każdy w innym kolorze. Potrzebny będzie Ci spryt, celne rzuty i dużo szczęścia.

 

 

KWAKI ROZRABIAKI

Jest to gra dla dzieci powyżej 4 roku życia, natomiast jest tak przystępna, że miło czas spędził i młodszy Ernest. Rywalizacja zawsze energetycznie działa na dzieciaki, tak było i tym razem. Fajne w tej grze jest to, że kaczy bohaterowie są chłopcami i  dziewczynkami, więc dziecku łatwiej jest się utożsamić z wybranym graczem. Przyda się również pomoc dorosłego, żeby podpowiedzieć kolejne kroki, zgodnie z załączoną instrukcją. 

Przystępna a jednocześnie niebanalna gra nie tylko dla najmłodszych. Ruchy na planszy wykonywane są w oparciu o kolory i kształty wyrzucone przez kostki. Gracze sami decydują o wyborze drogi, oceniając która opcja jest dla nich bardziej opłacalna. Każda rozgrywka może odbywać się przy zupełnie innej konfiguracji planszy, o której ułożeniu decydują gracze. W zabawie wcielamy się w kaczuszki, które próbują odnaleźć drogę do mamy. Wygrywa ten kto pierwszy dotrze do celu.

 

 

SKŁADAKI DREWNIAKI – STRAŻ POŻARNA

Mój syn, jak będzie duży, zostanie strażakiem i będzie ratował koty, które utknęły na drzewie. Twierdzi, że tak będzie, a ja, jako matka, nie czuję się na siłach, by kwestionować jego wybór. 🙂 Dlatego gdy tylko zobaczył drewnianą konstrukcję do złożenia, oczy mu się zaświeciły, zamarł w ciszy i zabrał się za zabawę. Wprawdzie trochę mu pomogliśmy ze składaniem (zabawka jest dla dzieci powyżej 7 lat), ale potem zabawa poszła gładko. Ten model zdecydowanie skradł serce Ernesta, przyszłego zawodowego strażaka. 

Mila była za to zachwycona możliwością pokolorowania wozu i uzupełnienia modelu o naklejki. Z tej okazji zabawka została ozdobiona kilkunastoma tablicami rejestracyjnymi, z tablicą na dachu włącznie. W końcu dobre oznakowanie pojazdu to podstawa. 

Wspaniała, drewniana zabawka konstrukcyjna. Wycięte z drewna elementy pozwalają na zbudowanie trwałego pojazdu bez użycia kleju. W zestawie znajdziemy także komplet plastikowych kół wraz z osiami. Dzięki temu model po złożeniu jest mobilny i może służyć do zabawy. Komplet wyposażony został w zestaw kredek oraz naklejek, które pozwalają malcowi na samodzielne przyozdobienie pojazdu wedle własnej fantazji.

 

 

MAŁY KONSTRUKTOR JUNIOR – WYŚCIGÓWKA

Trudno powiedzieć, kto na tę zabawkę miał większą ochotę – Mila czy Ernest. Uprzedzę pytania – nie obyło się bez kłótni, ale na szczęście kryzys szybko minął i wspólna zabawa okazała się dużo fajniejsza, niż w pojedynkę (dziękuję producentowi, że do zestawu wrzucił 2 plastikowe narzędzia – każde z dzieci dostało po jednym i to pomogło spokojnej zabawie). No cóż, ciszy w domu nie było (Ernest świetnie udaje wyścigówkę), ale satysfakcja przy oglądaniu rodzeństwa, które świetnie się razem bawi – bezcenna. 

Ponadczasowa zabawka do samodzielnego montażu skierowana do dzieci w wieku od 4 lat. Zestaw składa się z drewnianych deseczek z dziurkami oraz kolorowych śrubek i łączników z tworzywa. Duże rozmiary elementów oraz uproszczona konstrukcja sprawiają, że dzieci już od najmłodszych lat mogą próbować sił w składaniu pierwszych pojazdów. Zabawka jest trwała i po złożeniu pojazd może służyć do dalszej zabawy. Zestaw wyposażony jest w narzędzia idealnie dopasowane do małych rączek, dzięki którym malec może wielokrotnie skręcać i rozkręcać konstrukcję. Zabawka wspaniale wpływa na rozwój motoryki małej, rozwija cierpliwość oraz stymuluje wyobraźnię. Doskonale wspomaga naukę kolorów oraz liczenia. Wyjątkowa estetyka produktu i jakość wykonania umilają zabawę. Wszystkie komponenty wchodzące w skład produktu wytwarzane są w fabryce Alexandra.

 

Oto nasze przetestowane metody na fajną rodzinną zabawę. Wprawdzie nie ma ciszy jak makiem zasiał i zdarzają się kłótnie pod tytułem ,,teraz ja!’’ albo ,,mamo, a on mi zabrał’’, ale cel osiągnięty. Odgoniłam dzieci od komputerów i bajek, zmotywowałam je do wspólnej zabawy i – jestem pewna – wzmocniłam ich siostrzano-braterską wieź. A to przecież takie ważne! 

 

Dzisiejszy odcinek sponsoruje literka A jak Alexander, czyli producent i wydawca edukacyjnych i planszowych gier dla dzieci.  Razem z marką Alexander przygotowaliśmy świąteczną ściągawkę – przewodnik świątecznej, prezentowej pomocy. 

 

 

 

Wyznaję zasadę „Rób, co trzeba, żeby było dobrze’’. Co to oznacza? Że trzeba się rozwijać i starać się, żeby było dobrze i lepiej. Trzeba poświęcić czas i nie szczędzić wysiłku – to daje satysfakcję.

Satysfakcję dają pozytywne wyniki i poczucie dobrze wykonanej pracy. Jak można sobie pomóc? W różny sposób, a dziś trochę powiewu egzotycznego, czyli dobra energia na Twoim biurku. Feng Shui w wersji mini, na niewielkiej przestrzeni Twojego miejsca pracy. A po co? Po to, żeby kosmos nam sprzyjał, do głowy przychodziły tylko najlepsze pomysły, pieniądze same wlatywały do portfela, związek uczuciowy kwitł, waga spadała, a kwiaty nie więdły. Warto spróbować, prawda?

Feng Shui to starożytny chiński sposób aranżowania przestrzeni, aby przyciągnąć pozytywną energię.

To wiara w to, że każdy przedmiot wokół nas ma wpływ na nasze życie. To, jak ułożymy otaczające nas sprzęty może nam bardzo pomóc, albo wręcz odwrotnie. Jestem za tym, żeby jednak energia nam pomagała. Tak naprawdę chodzi o to, żeby dobrze się czuć, swobodnie, harmonijnie, w pracy jest to bardzo ważne.

Zacznę od podstaw, czyli mapy bagua. To schemat, według którego możemy kształtować nie tylko biurko, ale też mieszkanie, pokój. Schemat składa się z 9 części. Każda opisuje jedną dziedzinę życia: finanse, reputację, miłość, kreatywność, pomocnych ludzi i podróże, karierę, wiedzę i mądrość, rodzinę, zdrowie. Każdej części odpowiada inny kolor.

Najpierw lokalizacja biurka.

Najlepiej jest tak je postawić, żeby podczas pracy siedzieć przodem do drzwi, a za plecami mieć ścianę. Dobrze jest mieć też przyjemny widok z biurka, np. okno z zielonymi drzewami za nim. Jak zastosować siatkę bagua? Stań w miejscu krzesła, czyli przodem do biura tak, jak będziesz je widziała przy nim pracując. W myślach podziel blat na 9 części. Wybierz kilka dziedzin, którym przydałoby się trochę dobrej energii i w odpowiednich sekcjach umieść przedmiot w pasującym kolorze, jeśli chcesz. Nie przesadź! Zostaw minimum 50% wolnego miejsca na biurku, skoncentruj się tylko na kilku wybranych dziedzinach 🙂

1. Wiedza i mądrość.

   W lewym dolnym rogu biurka umieść podręcznik z dziedziny, którą chcesz zgłębić, książkę autorstwa człowieka, którego podziwiasz. Fajnie, jeśli będzie niebieska 🙂 bo niebieski to według tej mapy kolor odpowiadający mądrości i wiedzy.

2. Kariera.
   

   To centralne miejsce w dolnej części biurka. Jeśli chcesz, żeby ta dziedzina dostała pozytywnego kopa zadbaj o porządek i ład. Dobrym pomysłem jest też umieszczenie tam kartki z pozytywną, motywującą sekwencją (najlepiej na karteczce w kolorze czarnym!). Ponieważ L2W skupia się głównie na pracy – to miejsce nas najbardziej interesuje!

3. Pomocni ludzie i podróże.

   W prawym dolnym rogu biurka możesz umieścić notatnik z adresami, wizytówki znajomych, jeśli potrzebujesz pomocy kogoś bliskiego. To też dobre miejsce na ustawienie zdjęcia wymarzonego miejsca wakacji, czy ulotki biura podróży. W końcu prawy dolny róg odpowiada też za podróże.

4. Rodzina.

   Lewa strona biurka, pośrodku to miejsce, które odpowiada rodzinie. Jeśli chcesz wzmocnić rodzinne więzi – postaw tam zdjęcie Twoich bliskich, najlepiej w drewnianej ramce.

5. Zdrowie.
   

   Ścisłe centrum biurka może Ci pomóc, jeśli martwisz się o zdrowie. Żeby w Twoim zdrowiu na ciele i umyśle panowała harmonia i porządek – harmonię i porządek zafunduj też tej części biurka (a także rób regularne przerwy w siedzeniu przy komputerze, zdrowo się odżywiaj, nie przesadzaj z kawą, podskakuj, rób przysiady i rób regularne badania :)).

6. Kreatywność.

   Prawa część biurka to strefa odpowiadająca za kreatywność. Kolory sprzyjające to biel, a także srebro, złoto, miedź. Połóż w tym miejscu metalowy przedmiot. Jeśli zajmujesz się np. dziennikarstwem – możesz tam ustawić pusty notatnik, dyktafon.

7. Finanse.
   

   Lewy górny róg to strefa odpowiadające za pieniądze. W tym miejscu ustaw zieloną roślinę, albo cenny przedmiot, czy pojemnik z drobniakami. Podobno to też dobre miejsce na ustawienie komputera, na którym pracujesz. Kolor tej części to fiolet!

8. Reputacja.

   Górna środkowa część odpowiada za Twoje dobre imię, opinię o Tobie, sławę. Ustaw tam swoją wizytówkę, lub plakietkę z nazwiskiem. Dobrym pomysłem jest też położenie w tym miejscu przedmiotu, który przypomina Ci o Twoich sukcesach i motywuje, np. dyplom, dobrą recenzję, pisemną pochwałę.

9. Miłość i związki.

   Jeśli kogoś szukasz – ustaw w prawy górnym rogu świeży kwiat, albo przedmiot przynoszący szczęście (czterolistna koniczynka, talizman). Jeśli kogoś masz – ustaw tam zdjęcie ukochanej osoby.

Nie wmawiam Wam, że Feng Shui to czary z mleka i że ustawiając odpowiednie przedmioty w odpowiednim miejscu w czarodziejski sposób wszystko samo się poukłada.

Ta mapa to raczej nauka odpowiedniego myślenia, z perspektywy. Dzieląc życie na 9 sekcji, według siatki bagua, zdajemy sobie sprawę na czym nam zależy, co byśmy chciały poprawić zmienić, nad czym popracować. Jeśli uznamy, że w finansowej sferze życia sporo brakuje do szczęścia, w odpowiednim miejscu ustawiamy przedmioty, które mają za zadanie przyciągnąć dobrą energię, ale tak naprawdę patrząc na te przedmioty myślimy o finansach w pozytywny sposób, nabieramy energii na zmiany, chęci do działania, by spełnić marzenia.

 

 

---

Background image created by Valeria_aksakova – Freepik.com

W ostatnich miesiącach media kilkakrotnie mówiły o tym, że w niektórych restauracjach nie wpuszczono dzieci, żeby oszczędzić gościom kłopotliwego hałasu i zgiełku. Według tych doniesień, trudno jest miło spędzić czas w restauracji i dzieciom, i dorosłym jednocześnie.

W Buenos Aires powstała restauracja, która jest jednocześnie kawiarnią i miejscem zabaw dla dzieci. Czy połączenie tych funkcji jest możliwe?

Oczywiście! W Buenos Aires powstało miejsce, które łączy ludzi i ich potrzeby. Fii Fun House to przestrzeń, gdzie zarówno dorośli jak i dzieci mogą komfortowo spędzać czas, jeść, odpoczywać, bawić się, jednocześnie sobie nie przeszkadzając. Pozwalają na to kreatywnie rozplanowane strefy, które harmonijnie się przenikają.  

Fii Fun House to dwupoziomowy lokal, którego parter zajmuje restauracja/kawiarnia i sala zabaw, natomiast piętro to idealne miejsce na prywatne przyjęcia czy uroczystości. Część restauracyjna jest oddzielona od sali zabaw drewnianymi, ażurowymi przegrodami, dzięki czemu rodzice mogą mieć oko na bawiące się dzieci.

To, co jest tak charakterystyczne dla Fii Fun House to trzy drewniane domki, które stanowią też trzy różne strefy i odpowiadają różnym nastrojom oraz od których pochodzi nazwa lokalu. Pierwszy domek to duży, wspólny stół dla dorosłych. Drugi jest przeznaczony dla mniejszych dzieci, gdzie mogą bawić się zabawkami edukacyjnymi. Trzeci natomiast to przestrzeń dla starszaków, gdzie mogą ćwiczyć swoją kreatywność i zdolności manualne przy pracach plastycznych. Wspaniałym rozwiązaniem są krzesła – huśtawki z oparciami oraz podwieszane hamaki. Duże wrażenie robi naturalność oraz wszechobecne drewno. Architekt – Íris Cantante – zaprojektowała niemal każdy element wnętrza i meble specjalnie do tego projektu.

Bardzo podoba mi się idea łączenia potrzeb dorosłych i dzieci, miejsc, gdzie każdy może czuć się swobodnie i komfortowo. Takich wnętrz potrzeba nie tylko w Argentynie. Ciepłe drewno, sprytne rozwiązania (np. wygłuszający dźwięki korek w części zabaw dzieci), przytulność i prostota bardzo do mnie przemawiają.

Czy znacie podobne wnętrza w Polsce? Czekamy na Wasze komentarze.

Projektant : Architect Íris Cantante
Zespół projektowy: Greta Zuberbuhler, Team Encaja Muebles
Klient : Mariela Vergagni and Diego Cores
Lokalizacja: Las Cañitas, Buenos Aires, Argentina
Powierzchnia: 240m2
Data realizacji: 09/2014

 

Zdjęcia: Diego Delpino

Craving for dessert very often comes unexpectedly. And most frequently when we least expect it. When we need comfort, when the weather outside the window causes you to hide under a blanket and wait for the sun.

Tiramisu is definitely our „comfort food”. We like the one from an Italian restaurant, with strong coffee taste. But these home-made, with favourite ingredients, are what we, the ladies, sometimes need in order to find balance after a very, very arduous day.

When tea does not help. When your favourite radio station does not help. Then tiramisu with pistachios comes to the rescue. A reliable way to improve your mood.

 

A dessert for Four
– 250g mascarpone cheese
– 2 whipping creams 36% (small packages)
– 2 tablespoons of icing sugar
– a packet of your favourite cookies (crackers, dessert with sugar, biscuits)
– a cup of strong, slightly chilled coffee
– a few pieces of dark chocolate
– 100g pistachios, crushed

1. Whip the chilled cream with the icing sugar, add the mascarpone cheese and gently mix
2. Set aside 8 cookies (2 per serving), crush the rest
3. Crumble the pistachios and prepare dark chocolate chips.
4. For each dish (for 1 person) lay a layer of cream, then a cookie dipped in coffee, sprinkle with chocolate, crumbs and pistachios, then again cream + cookie dipped in coffee + additives, finally, the 3rd layer of cream. Decorate it with crumbs, chocolate chips and pistachios.