Change font size Change site colors contrast
Felieton

Niezidentyfikowana jednostka chorobowa

19 maja 2020 / Emilia Musiatowicz

Zdiagnozowałam u siebie chorobę, tylko nijak nie potrafię jej nazwać.

Trochę jakby pracoholizm, ale jednak taka wersja light.

Czytam bowiem w wiarygodnym źródle medycznym:

pracoholizm to stan psychiczny charakteryzujący się przede wszystkim stałym, wewnętrznym przymusem (silną potrzebą) wykonywania pracy lub innych czynności z nią związanych, z towarzyszącym poczuciem dyskomfortu (złego samopoczucia) w sytuacjach, kiedy możliwość zajmowania się sprawami, które jej dotyczą, jest utrudniona. Jest to stan uzależnienia od wykonywanej pracy, powodujący zaburzenie równowagi między istotnymi elementami życia codziennego. O pracoholizmie można także mówić wówczas, kiedy związek jednostki z jej pracą stanowi poważną konkurencję dla innych ważnych związków, kiedy praca stała się źródłem większej satysfakcji niż życie rodzinne i inne dotychczasowe relacje i zamiłowania. Pracoholizm jest więc formą patologicznego zachowania, a praca jest w tym przypadku formą narkotyku.”

No i się załamałam. Bo okazało się, że jednak jest coś ze mną nie tak, choć może nie aż tak skrajnie jak w powyższej definicji. Ale od początku. Oto historia choroby.

Do pracy wróciłam dokładnie 26 dni po porodzie.

Tak wyszło – miałam w kalendarzu rozpisaną rozprawę rozwodową, a klientka za nic w świecie nie chciała iść do sądu z nikim innym (jak teraz o tym myślę, była to chyba forma pochwały mojej pracy). Poszłam, świat się nie zawalił, dziecię przeżyło pod pieczą taty, laktacja nie została zachwiana, a mój dzień był jakby pełniejszy. Niedługo później dostałam propozycję bardzo luźnej współpracy z pewną kancelarią i zaczęłam „chadzać” do sądu raz w tygodniu. Córka zostawała z tatą, babcią lub ciociami. Wówczas praca dawała mi możliwość wyjścia poza świat karmienia i lulania, dzięki czemu udawało mi się zachować równowagę psychiczną. Zostałam wtedy skrytykowana przez swoją rodzicielkę, że co ze mnie za matka, która podrzuca ludziom (przy czym ona sama była jednym z tych „ludzi”) swoje dwumiesięczne dziecko. Odpowiedziałam sobie wtedy na to pytanie „co ze mnie za matka?” – szczęśliwa. Byłam po prostu szczęśliwa, że dzięki tym trzem godzinom tygodniowo nabieram sił na bycie cierpliwą i tulącą ,,skolkowane’’ dziecko mamą przez pozostałe 165 godzin tygodnia. 

W kolejnych miesiącach praca stopniowo się rozkręcała i tak doszłam do etapu pracy na pół etatu.

Jednak miesiąc temu zrezygnowałam z pracy, by poszukać nowej i przez cztery tygodnie byłam w domu z Gosią. To był ciężki dla mnie czas. Z dnia na dzień czułam się coraz gorzej. Nie miałam ochoty na nic, nie miałam sił, by ogarnąć dom czy ugotować porządny obiad, nie wspominając o zakupach. Jesienna depresja, myślałam. Jednocześnie powtarzałam sobie i mojemu mężowi, że jestem darmozjadem, bo tylko siedzę w domu i nic nie robię poza dbaniem o córkę. Czułam się naprawdę beznadziejnie. Aż pewnego dnia zadzwonił kolega i zaproponował mi pracę. I wtedy nagle okazało się, że w ciągu trzech dni ogarnęłam sprawy, do których nie mogłam się zabrać przez ostatnie miesiące – umeblowaliśmy dziecięcy, uporządkowałam swoje stosy książek w nowym regale, wszystko nabrało kolorów, a ja nabrałam życia. Wówczas uświadomiłam sobie, że to nie jesień, tylko brak pracy mnie przygnębił. Czyli że co? Że bez pracy nie jestem sobą? Przecież nie jest też tak, że praca jest moją pasją (jeśli ktoś kiedyś wam powie, że prawo rynków kapitałowych to jego pasja – uciekajcie!). Nie nie nie! Ja chyba po prostu lubię pracować. A przez pracowanie rozumiem wykorzystywanie swojej wiedzy (której zdobycie kosztowało mnie dużo wysiłku i dużo pieniędzy) i swojego doświadczenia, a także obserwowanie efektów – że naprawdę mogę pomóc i zwykłym ludziom w małych sprawach, i dużym firmom w ogromnych tarapatach. I to daje mi satysfakcję, ale nie chorobliwą. Nie zamieniłabym żadnej innej relacji na pracę – pracując i nie mając rodziny też nie byłabym szczęśliwa. 

Czuję, że praca zawodowa jest bardzo ważnym elementem mnie.

Ale nie determinuje tego, kim jestem, tylko jaka jestem – spełniona. Jestem zatem ,,pracofilem’’ w czystej postaci, bo chyba tak można nazwać moją chorobę. Dom wysprzątany, obiad gotowy, kwiaty podlane, zakupy zrobione (w tym buty, a zakupy ubraniowe z 15 miesięcznym dzieckiem to wyczyn na skalę światową), długi spacer zaliczony, 10 stron książki (w samym środku dnia) przeczytane, torba na jutrzejszy poranny przedpracowy trening spakowana, dziecko śpi, zmęczone po całym dniu hasania z matką, a mąż na dyżurze pracuje. No i tak mogę żyć. Jeśli to choroba, nie będę się leczyć. Dobranoc.   

 

Tabou Mini Lite MG
Dzieci

Rowerowe Pierwsze Kroki: Testujemy Tabou MINI LITE MG – Idealny start dla młodych rowerzystów i rowerzystek.

13 maja 2024 / The Mother Mag

Rower jest doskonałym narzędziem, które nie tylko bawi, ale także uczy niezależności, koordynacji i wzmacnia kondycję fizyczną.

W redakcji The Mother MAG mieliśmy okazję przetestować model roweru MINI LITE MG, który może znakomicie wpasować się w potrzeby młodych adeptów jazdy na dwóch kołach.

Każdy rodzic pragnie, by jego dziecko rosło zdrowo i szczęśliwie, a jednym z najlepszych sposobów na osiągnięcie tego celu jest aktywne spędzanie czasu na świeżym powietrzu.

MINI LITE MG

Oto nasze wrażenia z testów rowerka MINI LITE MG od polskiego producenta TABOU.

Tabou MINI LITE MG: Pierwsze wrażenia

Tabou MINI LITE MG od razu przykuwa uwagę swoim lekkim i estetycznym designem, który idealnie trafia w gusta młodych użytkowników. Jest to model ultra lekki, co jest kluczowe dla dzieci, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z rowerem. Lekkość roweru, osiągnięta dzięki zastosowaniu ramy z magnezu i elementów z lekkiego aluminium EXTRA LIGHT, znacząco ułatwia naukę jazdy.

MINI LITE MG

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Bezpieczeństwo jest zawsze na pierwszym miejscu, gdy mówimy o wyborze roweru dla dziecka. MINI LITE MG jest wyposażony w klasyczny aluminiowy hamulec v-brake na przodzie i hamulec paskowy na tyle, co zapewnia wysoką skuteczność hamowania. Dźwignie hamulcowe umieszczone są na kierownicy, co ułatwia dziecku ich obsługę i pozwala na sprawne zatrzymywanie się w każdych warunkach. Dodatkowo, pełna osłona łańcucha chroni małe rączki oraz ubranka przed wkręceniem, a estetyczny protektor kierownicy zwiększa bezpieczeństwo, czyniąc każdą wyprawę zarówno bezpieczną, jak i stylową.

 

Tabou Mini Lite MG

Dopasowanie i komfort

MINI LITE MG występuje w trzech rozmiarach kół (14/16/18 cali), co umożliwia dobranie idealnego rozmiaru dla dziecka w wieku od 3 do 7 lat. Każdy z rowerków jest idealnie przystosowany do potrzeb małych odkrywców, zapewniając nie tylko bezpieczeństwo, ale też komfort podczas pierwszych przygód na dwóch kółkach. Dzięki łatwo odpinanym bocznym kółkom, rowerek rośnie razem z dzieckiem, umożliwiając płynne przejście do samodzielnej jazdy. Dobór odpowiedniego rozmiaru roweru jest niezmiernie ważny, aby dziecko mogło bezpiecznie i wygodnie jeździć. Niewłaściwie dobrany rower może utrudniać naukę i sprawiać, że jazda stanie się frustrująca zamiast być przyjemnością.

Tabou Mini Lite MG

Dlaczego warto zachęcić dziecko do jazdy na rowerze? 

Jazda na rowerze nie tylko rozwija umiejętności motoryczne dziecka, ale także wpływa na jego zdrowie fizyczne, zwiększając wytrzymałość serca, płuc i mięśni. Ponadto, jest to wspaniała okazja do spędzania czasu z rodziną i przyjaciółmi, co sprzyja budowaniu silnych więzi społecznych. Rower jako prezent może być także świetnym sposobem na zmotywowanie dziecka do wyjścia na zewnątrz i odkrywania świata w aktywny sposób.

Podsumowanie

Testując TABOU MINI LITE MG, przekonaliśmy się, że jest to rower, który łączy w sobie lekkość, bezpieczeństwo i styl, będąc idealnym wyborem dla najmłodszych rowerzystów. Jego solidna konstrukcja i przemyślane funkcje zapewniają komfort i bezpieczeństwo, które są tak ważne podczas pierwszych rowerowych przygód. Rowerek jest dostępny w 4 wariantach kolorostycznych, co zapewni, że każda z Was znajdzie ten, który idealnie wpasuje się do niepowtarzalnego stylu i  gustu dziecka. Naszym zdaniem to więcej niż tylko rower – to prezent, który może przynieść wiele radości i korzyści dla rozwoju każdego dziecka.

MINI LITE MG

This error message is only visible to WordPress admins

Error: No connected account.

Please go to the Instagram Feed settings page to connect an account.

Mother-Life Balance to zdecydowanie mój plan na macierzyństwo po urodzeniu drugiego dziecka.

Sylwia Luks

The Mother Mag to mój ulubiony magazyn z którego czerpię wiele porad życiowych oraz wartościowych treści!

Leszek Kledzik

The Mother Mag logo