Agata Bałdyga to osobista stylistka i doradca stylu. Dziewczyna, która odpowiada za stylizacje na sesjach zdjęciowych, także dla The Mother MAG. Organizuje pokazy mody, współtworzy audycję modową Trzymaj Fason w Radiu UWM FM, prowadzi modowe szkolenia oraz warsztaty. Jest branżowym mentorem dla początkujących modowych zajawkowiczów.
A na co dzień to mama dwóch synów.
Zawsze z radością obserwowałam jak Agata się rozwija (a znamy się jeszcze z liceum!), jak wszystko umie tak ułożyć, by zbyt często z siebie nie rezygnować. Jak z roku na rok coraz bardziej się rozkręca… Pomyślałam, że musicie ją poznać!
Zadałam Agacie 10 pytań.
Zapraszam serdecznie do lektury, a przede wszystkim do poznania Agaty!
Czym jest dla Ciebie mother-life balance?
Równowagą, która pomaga mi zachować spokój na co dzień. To taka równowaga, która zmniejsza poczucie winy, daje więcej luzu i pozwala na znalezienie wolnej przestrzeni, w zależności od potrzeby, czasami od dzieci, czasami od życia.
Ostatnio głośno było o marce odzieżowej, która w swojej komunikacji podkreślała, że nowe ciuchy to dobra terapia, gdy mamy w życiu nieszczególny czas. A Ty co o tym sądzisz? Czy moda to terapia?
Nie lubię kupować kompulsywnie. Nie uważam, że nowy ciuch to dobry sposób na radzenie sobie ze stresem, a raczej chwilowe zapomnienie. W moim przekonaniu moda może być terapią dopiero wtedy, gdy podchodzimy do niej świadomie. Kiedy jest przedłużeniem naszych życiowych wartości, kiedy pasuje do nas, a nie, kiedy my staramy się dostroić do nowych trendów, których kompletnie nie czujemy. Moda może być terapią, jeżeli zdecydujemy się na świadomą zmianę wizerunku, wtedy odbicie w lustrze, które się nam podoba, może być początkiem pięknej zmiany wewnętrznej i pokochania własnego Ja, poprzez akceptację własnego oblicza.
Czym jest dla Ciebie sukces?
Poczuciem spełnienia, spokojem i możliwością mówienia, że ,,nic nie muszę”.
Kiedy czujesz, że jesteś niepokonana?
Kiedy wierzę w siebie i w moc swoich działań. Kiedy czuję dobre wibracje i nie daję się wyprowadzić z równowagi, a moją bronią jest uśmiech i komplementy, którymi obdarzam innych.
Co robisz, by postawić się na nogi, gdy dopada Cię zwątpienie, gdy nie wszystko idzie według planu?
Doceniam to, co mam. Patrzę w lustro i mówię sobie, że jestem fajną babką, wiesz… mimo wszystko 🙂
Z czego jesteś najbardziej dumna?
Z mojej rodziny. Z każdego dnia. Z każdego kocham, które słyszę co rano od moich dzieci i partnera. Z relacji zawodowych. Z tego, że w końcu przestałam się na wszystko godzić i kreuję rzeczywistość, w której czuję się naprawdę dobrze, bez poczucia niesprawiedliwości czy jakichkolwiek nadużyć. Z tego, że umiem być szczęśliwa. I że walczę o moje projekty zawodowe, tak, bym finalnie była z nich zadowolona.
Czy Twój styl jest odzwierciedleniem Twojego stylu życia?
Zdecydowanie tak. Wierzę w spokój, harmonię, równowagę i zdrową powolność, co przekładam na modę i mój styl. Dlatego moja kapsułowa szafa to odzwierciedlenie ponadczasowości, mody vintage i małej ilości ubrań dobrej jakości, które są ze mną bardzo długo. Mój styl to klasyka w sportowym wydaniu, która jest przedłużeniem wewnętrznego buntu do wyrzucania pieniędzy na sztucznie wykreowane trendy i pięknie skrojony marketing. To odpowiedź na slow i less waste, ale w świecie mody i wiara, że można mieć swój styl, odrzucając konieczność bycia trendy.
2020 rok okazał się bardzo wymagający. Jak udało Ci się zachować mother-life balance?
Dzięki głębokiemu oddychaniu przeżyłam. 🙂
Co zainspirowało Cię do tego, by faktycznie robić w życiu to, co chcesz? Co dało Ci siłę, by nie bać się pracować i żyć po swojemu?
Od zawsze wspierał mnie mój mąż, który na początku mojej drogi zawodowej wierzył we mnie bardziej, niż ja sama. To mnie zachęciło, by spróbować. I się zaczęło i trwa. Teraz już wiem, że potrafię i mam pewność, że nic innego nie sprawiłoby mi takiej satysfakcji, samorealizacji i radości, jak praca stylistki. A sama inspiracja – pojawiła się już w dzieciństwie. Były to magazyny modowe, które przynosiła do domu moja mama, a ja, jako mała dziewczynka, wycinałam z gazet ubrania, które mi się podobały i wklejałam je do zeszytów. Tak układałam swoje pierwsze ubraniowe stylizacje.
Co było lub jest najtrudniejsze w życiu na swoich warunkach?
Przekonywanie samej siebie, że mimo wszystko ma to sens.
_________