Psycholog odpowiada:

Pójście do przedszkola to wielka zmiana w życiu dziecka i wiąże się z przeżywaniem strachu, z koniecznością odnajdywania się w nowych sytuacjach związanych z byciem w grupie z rówieśnikami.

Rodzice również przeżywają rozstanie z dziećmi, a one doskonale wyczuwają napięcie i zdenerwowanie rodzica, które potęguje u nich uczucie niepewności. Warto przyjrzeć się swoim emocjom i czy pod uśmiechniętą maską dzielnego dorosłego nie kryje się nadmiernie zatroskany rodzic lub wspomnienie własnych nieprzyjemnych doświadczeń przedszkolnych. Czasami wystarczy porozmawiać z kimś bliskim, by napięcie zniknęło. Czasami warto samemu udać się do psychologa.

Być może Kajtek potrzebuje więcej czasu, by dobrze poczuć się w przedszkolu. Rozmawiaj z synkiem – pytaj, czym się bawił, co mu się najbardziej podobało. Pokazuj przedszkole jako ciekawe miejsce pełne przygód, do którego chętnie przychodzą dzieci.

Zwróć uwagę w codziennych sytuacjach, czy Kajtek potrafi i czy ma odwagę zgłaszać mało znanym osobom za pomocą słów swoje potrzeby. Komunikat wyrażony minką lub zachowaniem, który dla Ciebie jest czytelny, przez innych może być niezauważony lub źle zrozumiany.

I zmniejszony apetyt, i wtórne moczenie mogą być informacjami o przeżywanym napięciu emocjonalnym. Ważne jest, by ani w domu, ani w przedszkolu Kajtka nie karcić, nie zawstydzać, nie żartować z niego. Moczenie nocne nie jest jego winą i bardzo często zdarza się dzieciom w jego wieku.

Jeżeli objawy wkrótce nie ustąpią, zachęcam do skontaktowania się ze specjalistą.

Psycholog odpowiada:

Relacje rówieśnicze wpływają na rozwój psychospołeczny dziecka. Dzięki nim dziecko zdobywa wiedzę o świecie, uczy się pełnienia ról grupowych oraz zaspokaja potrzeby emocjonalne: aktywności, akceptacji, przynależności.

To ważne, że przygląda się Pani funkcjonowaniu córki i chce ją wspierać. Warto pamiętać, że czasami coś, co z perspektywy dorosłego wydaje się wykorzystywaniem, nieumiejętnością przeciwstawienia się, w dziecięcym świecie może być szeregiem naturalnych procesów.

Dzieci w różnym tempie zdobywają umiejętności społeczne, uczą się od siebie nawzajem. Dlatego ważne jest poznanie perspektywy Pani córki. Można zapytać ją, kto i dlaczego najczęściej jest autorem zabaw, czy ona kiedyś też wymyśliła zabawę, w którą wszyscy się bawili, czy jest jej smutno, że jej propozycje nie są brane pod uwagę.

Naturalnym placem do ćwiczeń społecznych jest dom rodzinny. To właśnie w kontakcie z rodzicami dziecko po raz pierwszy uczy się swojej autonomii, wyrażania własnego zdania, wypracowywania rozwiązań, w których uwzględniane są różne potrzeby członków rodziny. Warto zwrócić uwagę, czy przypadkiem Państwo jako rodzice nie narzucacie córce swojego zdania podczas wspólnej zabawy czy w sytuacjach codziennych, czy wysłuchujecie tego, co ma do powiedzenia i traktujecie jako ważne. Warto samemu tworzyć sytuacje, w których córka może decydować i wyrażać swoje zdanie. Wszystko to wzmocni zdolność komunikacji i współpracy, które przydadzą się nie tylko w relacjach z rówieśnikami, ale również w dorosłym życiu.