Tak jak nie ma idealnego przepisu na wychowywanie dzieci, nie ma też jednej, właściwej odpowiedzi na pytanie, które dokładnie akcesoria sprawdzą się przy konkretnym dziecku. Każde jest inne i ma własne potrzeby. Jednak są tematy i problemy pojawiające się w życiu większości mam i ich dzieci. Warto je poznać, by odpowiednio przygotować się na sytuacje, z którymi same możemy się mierzyć. Na pierwszej pozycji akcesoriów must have plasują się butelki i smoczki, które przydają się w przeróżnych sytuacjach. Jakich? Poznajcie najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi na nie!

#1 Jestem mamą 1,5 miesięcznego maluszka, który ma bardzo silną potrzebę ssania i bliskości. Mały płacze za każdym razem, kiedy odkładam go do łóżeczka lub kiedy odstawiam go od piersi. Zastanawiam się, jaki smoczek wybrać, aby móc choć na chwilę go odłożyć? – Joanna

Niektóre dzieci mają bardzo silny odruch ssania i samo karmienie piersią im nie wystarcza – wtedy rzeczywiście smoczek może pomóc zaspokoić tę potrzebę i umożliwi maluszkowi wyciszenie. Nie zawsze mama ma możliwość godzinami leżeć z dzieckiem przy piersi, zwłaszcza gdy w domu jest już starsze rodzeństwo lub czekają inne obowiązki. Wtedy smoczek będzie bardzo pomocny, aby po karmieniu móc odłożyć niemowlę na czas drzemki do łóżeczka.

Warto jednak wybrać taki model smoczka, który nie zaburzy odruchu ssania, dzięki czemu dalsze karmienie piersią nie będzie zagrożone. Dynamiczne smoczki uspokajające marki LOVI z kolekcji Stardust powstały we współpracy z lekarzami i neurologopedami. Mają one symetryczny kształt inspirowany kształtem brodawki sutkowej. Co ważne – wykonane zostały z silikonu. To idealny materiał dla dzieci, gdyż jest twardszy niż inne tworzywa, przez co zapobiega odruchowi zagryzania smoczka, co z kolei wpływa na bezpieczne korzystanie z niego. Projektując smoczki, marka LOVI wzięła pod uwagę także ogromną wrażliwość dzieci na bodźce zewnętrzne. Silikon jest neutralny smakowo, zapachowo, a co ważne, jest również hipoalergiczny. Smoczki z kolekcji Stardust nie zaburzają odruchu ssania i naturalnego rozwoju mowy i zgryzu, a ich wyjątkowy design z pewnością będzie cieszył oko.

#2 Mój synek ma 18 miesięcy i nadal korzysta ze smoczka. Jaki smoczek powinnam dla niego wybrać, aby nie zaburzał naturalnego rozwoju mowy i zgryzu? Eliza

Dla dzieci, które ukończyły 18 miesięcy, przy wyborze smoczka warto zwrócić uwagę na to, by silikonowa gumka smoczka była wzmocniona, dzięki czemu będzie odporniejsza na gryzienie. Jest to szczególnie ważne w okresie intensywnego rozwoju ząbków i dziąseł. Smoczki LOVI z kolekcji Stardust 18+, oprócz powyższych cech, zachowują wszystkie właściwości smoczków dla młodszych dzieci, takie jak dynamiczność czy symetryczny kształt przypominający brodawkę, który nie zaburza właściwego rozwoju mowy dziecka.

#3 Wiedziałam, że przyjdzie taki czas, kiedy będę musiała oduczyć swoją córkę korzystania ze smoczka. Czytałam na forach i słyszałam od wielu mam o różnych metodach. Jednak przyznam szczerze, trochę mnie ta sytuacja przerosła. Jak powinnam się do tego przygotować? – Anna

Najważniejsze jest nastawienie psychiczne rodzica i świadomość, że odzwyczajenie dziecka od smoczka jest procesem i może trochę potrwać. Jeśli dziecko jest mocno do niego przywiązane, będzie to dla niego bardzo trudne. Wszystko da się zrobić, potrzebne są tylko sprawdzone metody i dużo cierpliwości. Dobrze jest odstawiać smoczek stopniowo, kierować się potrzebami i dobrem maluszka. Jeśli dziecku smoczek jest najbardziej niezbędny w nocy – staraj się najpierw ograniczać jego podawanie w ciągu dnia. Dobrym sposobem na to, jak odzwyczaić dziecko od smoczka, jest zaproponowanie maluchowi wymiany. Można obiecać spełnienie marzenia o zabawce, jeśli maluch samodzielnie odda smoczek.

#4 Moje dziecko ma trzy miesiące i chciałabym odciągać mleko, zostawiać je tacie, aby mógł nakarmić maluszka pod moją nieobecność. Boje się, że jak nie będę tylko karmić piersią, ale też butelką, zaburzy to odruch ssania u synka. – Ewa

Wybierając odpowiednią butelkę nie musimy się martwić o to, że dziecko się „rozleniwi” i nie będzie chciało przez nią jeść z piersi mamy. Wystarczy wybrać taką butelkę, która posiada dynamiczną budowę smoczka. Wymaga ona od dziecka aktywnej pracy mięśni warg i języka. Dzięki temu smoczek ten jest bezpieczny, nie zaburza odruchu ssania, więc mama może naprzemiennie karmić dziecko raz piersią, raz butelką i być spokojna, że nie wpłynie to negatywnie na dalsze karmienie i laktację.

Jeśli chodzi o pojemność – na początku, kiedy dziecko je częściej, ale w mniejszych porcjach, wystarczy mniejsza butelka np. 120 ml. Dla dziecka, które ma już ponad 5 miesięcy i je więcej, możemy kupić większe butelki o pojemności 240 ml. Butelki z kolekcji Stardust marki LOVI występują w rozmiarach 120 i 240 ml i wyposażone zostały w dynamiczny smoczek, który nie zaburza odruchu ssania. Ich wyjątkowy design łączący granat ze złotymi drobinkami nawiązuje do letnich nocy i nieba pełnego gwiazd.

# 5 Niestety już nie karmię piersią, bo nie miałam wystarczająco dużo pokarmu. Nasz maluszek ma kolki, źle śpi, po każdym jedzeniu się pręży. Jak możemy mu pomóc? Czy jest jakaś butelka, przy której nie będzie łykać tyle powietrza? – Agnieszka

Bardzo często małe pociechy mają problemy z brzuszkiem, męczy je tzw. kolka, co spędza sen z powiek zarówno dziecku, jak i rodzicom. Dlatego też dla maluszków mających takie dolegliwości przeznaczone są tzw. butelki antykolkowe. Posiadają one specjalny system odpowietrzający, który zapobiega zasysaniu i zapadaniu się smoczka, zmniejszając ryzyko wystąpienia kolki. Dzięki takiemu rozwiązaniu maleństwo podczas jedzenia połyka mniejszą ilość powietrza. Na rynku dostępnych jest szeroki wybór butelek, które zapobiegają powstawanie kolek u dzieci. Na wyróżnienie zasługuje butelka marki LOVI z kolekcji Stardust. Jest ona wyposażona w specjalny system odpowietrzania SUPERvent, który zmniejsza ryzyko kolki. Zaworek odpowietrzający zapobiega zasysaniu i zapadaniu się smoczka, zmniejszając ryzyko wystąpienia kolki.

Warto wspomnieć, że butelki z kolekcji Stardust cenione są nie tylko za swoje antykolkowe działanie, ale także profesjonalny, miękki i dynamiczny smoczek, przez co są bezpieczne dla dziecka karmionego piersią – nie zaburzają odruchu ssania, a także wyróżniają się pięknym wyglądem.

Na każdym etapie rodzicielstwa, zderzamy się z nowymi sytuacjami, do których musimy – i możemy się odpowiednio przygotować. Dobór idealnej butelki i odpowiedniego smoczka nie jest łatwy, ale bardzo ułatwia karmienie maluszka i codzienne z nim funkcjonowanie. Postawmy na akcesoria polecane przez specjalistów, by zapewnić dziecku bezpieczeństwo – a sobie odrobinę wytchnienia.

Przypuszczam, że dla wielu czytelników mogłoby to być szokiem, dla moich znajomych już raczej nie, ale mam wyjątkowy talent do robienia złego pierwszego wrażenia.

Być może nie jest to talent sam w sobie, być może nawet nie jest to moją stałą cechą, natomiast podczas jakichś wyjść czy większych imprez, to mój mąż robi wspaniałe pierwsze wrażenie. Olśniewa wszystkich swym urokiem, erudycją oraz poczuciem humoru. A za nim człapię ja 😉 Momentami urocza neurotyczka zazwyczaj niezadowolona, że w jakiejś imprezie musi brać w ogóle udział.

Mimo, że postanowień noworocznych zazwyczaj nie czynię, tym razem okoliczności wymogły na mnie zmianę, a taką konieczność można przynajmniej zgrabnie opakować w papier z napisem „Postanowienie na 2018 r.”, przez co być może będzie bardziej strawna dla mnie i dla reszty społeczeństwa.

Wszyscy wiemy, że nieszczęścia chodzą parami, a okazuje się, że taką tendencję mają także okazje. I na pewno nie będzie tu mowy o okazjach wyprzedażowych, od których stronię jak mogę (z wyjątkiem internetowych promocji na pięćdziesiąty polarowy koc, który doda „ciepła i przytulności wszystkim wnętrzom”). Mowa tu będzie o okazjach towarzyskich, w które dziwnie obfituje moje życie w ostatnich miesiącach. Szykuję się właśnie do kolejnego wyjścia do ludzi (ostatnie miało miejsce w listopadzie) i postanowiłam zrobić to w końcu rzetelnie, czyli przygotowania obejmą także sferę psychiczną. Przypuszczam, że macierzyństwo kazało mi wypracować nowe schematy zachowań, kiedy to na słowo „zaproszenie” nie reaguję paniką i nie zakopuję się pod kołdrą, a wręcz przeciwnie, nerwowo przestępuję w oczekiwaniu z nogi na nogę, niczym w kolejce do TOI TOIa na imprezie plenerowej. Obiecuję, że dla mnie też jest to niespotykane, ale cała cieszę się na myśl o karnawałowej imprezie w podbydgoskiej gminie, na którą otrzymaliśmy zaproszenie. Myślę, że to też kolejny krok w dorosłość- będę dorosła pełną parą, jakby dotychczasowy dorobek i dochowek o tym wystarczająco nie świadczyły. I pewnie zastanawiacie się, gdzie tu postanowienia noworoczne i cała ta pompa ze wstępu? Że pewnie napiszę, że postanowiłam po prostu regularnie poddawać się zabiegom kosmetycznym wszelkiej maści, aby potem nie robiły mi się zaległości, jakie mogłabym przedstawić na ryc.1, gdybym miała pewność, że nie czytają tego dzieci, mężczyźni ani kobiety karmiące lub w ciąży. Nic z tych rzeczy.

Postanowiłam być SYM-PA-TY-CZNA *nawet dla obcych.

Od kilku dni wertuję poradniki, które mówią o tym, jak nie pogrążyć całego spotkania z nowymi, obcymi ludźmi w mgnieniu oka, czyli po prostu JAK ZROBIĆ DOBRE PIERWSZE WRAŻENIE. Postanowiłam także podzielić się z Wami teorią, bo jak to będzie z praktyką, pewnie życie pokaże.

Okazuje się, że żeby zrobić pierwsze (dobre) wrażenie, mam zaledwie chwilę. Poradniki nie są zgodne. Jedni twierdzą, że od 60 do 90 sekund, inni mówią, że jedynie 11 sekund, rekordzista nawet twierdził, że w 4 sekundy mogę sprawić, żeby ludzie mnie polubili. I być może ma to sens, bo przez te 11 sekund nawet nie zdążę za dużo powiedzieć, co może zagwarantować, że nie znielubią mnie ci wszyscy, którym do gustu nie przypadnie moje (podobno specyficzne) poczucie humoru. Pierwsze wrażenie jest to bowiem coś prawie metafizycznego. Coś, co nasze mózgi generują podświadomie, a potem trzymają się tego, jak przysłowiowy pijany płotu.

W psychologii (i poradnikach) królują żelazne zasady, co do których autorzy są zgodni. Oto one:

Banał – bądź sympatyczny.

Czyli uśmiechaj się! Pewnie nie tak sztucznie, jak tancerze towarzyscy, mniej szeroko, bardziej naturalnie. Niektórzy opisują to nawet jako „promieniowanie szczęściem”. Podobno rozmówca od razu lepiej poczuje się w naszym towarzystwie, gdy będzie widział radość na naszym obliczu. Ha! Ten warunek najpewniej będę umiała spełnić. Sam fakt, że wyjdę z domu, w ładnej kiecce, do ludzi, gdzie będzie muzyka, jedzenie i alkohol, powinien sprawić, że szczery uśmiech nie będzie znikał z mojej twarzy.

Bądź otwarty.

Tu trochę mogą zacząć się już schody, bo abyśmy byli odebrani jako osoby otwarte, musimy utrzymywać taką właśnie postawę ciała. Czyli żadnego splatania rąk na piersi ani zasłaniania się torebką. Frontem do klienta 😉 Żadnej przygarbionej postawy i łypania okiem niczym Gollum. Dodatkowo należy nawiązywać kontakt wzrokowy, ale taki subtelny, trwający zaledwie chwilę, aby rozmówca nie czuł, że nienaturalnie się mu przyglądamy czy zwyczajnie gapimy.

Słuchaj.

Teoretycznie wszystko jasne, ale kto nie słuchał kiedyś „na autopilocie” myśląc równocześnie o niebieskich migdałach, niewywieszonym praniu i o tym, co miał wczoraj na myśli szef, mówiąc „A”, niech pierwszy rzuci kamieniem. Nie dajmy się ponieść swobodnemu śnieniu na jawie podczas pierwszego spotkania z nowymi ludźmi, nawet gdyby uderzająco przypominali naszą licealną koleżankę, za którą nie przepadaliśmy. Słuchajmy aktywnie, zadawajmy dodatkowe pytania, doprecyzujmy. Żeby rozmówca wiedział, że nie strzępił języka po próżnicy.

Ubierz się stosownie do okazji.

I tu śmiechy i chichy pewnie, że to od razu na pewno nie będę umiała się dobrze ubrać. A to wcale nie jest tak. Zdarzyło mi się kilkukrotnie ubrać zupełnie niestosownie, mimo że obiektywnie mój strój nie wywołał żadnego skandalu obyczajowego (jak Bridget Jones). Raz na szkolenie firmowe w nowej pracy przyszłam w stroju służbowym- garsonka i te sprawy, a tymczasem okazało się, że wszyscy pozostali ubrani byli zupełnie na luzie. Za drugim razem sytuacja była całkiem odwrotna. To ja ubrałam się swobodnie, a wszyscy byli w garniturach. Nie życzę tego nikomu. Pewność siebie spadła do zera, a gdyby była taka możliwość, przyjęłaby pewnie wartość ujemną. Tej zasady zamierzam się trzymać i przed wyjściem na imprezę na pewno skonsultuje mój strój z innymi uczestnikami (przynajmniej tymi, których znam). Podobno dobrze się wyróżniać, ale ja jestem z natury nieśmiała i taka sytuacja pogrążyłaby mnie na resztę wieczoru.

Jako ostatnią radę, autorzy podręczników i poradników podają często, aby być sobą.

I proszę Państwa, gdyby bycie sobą przysparzało mi sympatii otoczenia, pewnie nie musiałabym przebrnąć przez poprzednie punkty 😉. A tak na serio, okazuje się, że czegokolwiek nie zrobimy, to i tak nasze prawdziwe ja wylezie przy bliższym poznaniu. Dodatkowo osoby, które zaklinają rzeczywistość i szerokim uśmiechem zupełnie zaprzeczają temu, co czują w środku, często odbierane są po prostu jako fałszywe. Czyli wracamy do punktu wyjścia- cokolwiek robimy, róbmy to naturalnie, z głową i z umiarem. W końcu po co nam znajomi, którzy faktycznie polubili jedynie jakąś wizję nas, a ta wizja nijak nie przystaje do rzeczywistości?

Po przeczytaniu wyżej wspomnianych przewodników i przeanalizowaniu licznych porad, (o dziwo!) nie zrezygnowałam z zamiaru wyjścia na imprezę. Zamierzam być tam, dobrze się bawić i po prostu schować w kieszeń jakieś własne frustracje i neurotyczne zapędy. Nie będę myśleć o praniu ani o zaległościach w pracy. Będę uśmiechnięta i urocza. I może jest szansa, że ktoś wtedy powie, że ten mój mąż jest całkiem spoko, ale za to jaką ma świetną żonę! A jeśli nie, to po prostu mogę utożsamić się z bohaterem filmu o jakże pięknym i wymownym tytule „Jak stracić przyjaciół i zrazić do siebie ludzi”. Życie jak sen 😊.

Designed by Katemangostar / Freepik