sklep
Polki narzekają, że bycie mamą nie jest łatwe. Przyszły pracodawca podejrzliwie zerka na brzuch kobiety w wieku rozrodczym, chętniej zatrudni na dane stanowisko mężczyznę, który w ciążę nie zajdzie. Powrót do pracy po urlopie macierzyńskim jest ciężki, bo do żłobka dziecko trzeba zapisać, jak jeszcze nie ma go na świecie.
Roczny urlop macierzyński związany jest z obniżeniem pensji do 80%, jeśli kobieta była zatrudniona na umowę o pracę. Jeśli pracuje się na tak zwanej “śmieciówce” to strach w ogóle pomyśleć o dziecku, chyba że ma się gdzieś zakopany worek ze złotem.
Poród, rzecz nie łatwa, odbywa się często w warunkach, o których młoda mama chce jak najszybciej zapomnieć. Położne krzyczą, otrzymanie znieczulenia graniczy z cudem, a po porodzie nie można liczyć na profesjonalne wsparcie w zakresie karmienia piersią.
Lista skarg i zażaleń jest o wiele dłuższa. Macierzyństwo to piękna rzecz, ale w Polsce matki mają przechlapane.
Czy w Polsce naprawdę jest tak źle, jak nam się wydaje? Po artykule Alicji pewnie niektóre z Was myślą o ucieczce do Niemiec ze względu na niezły social. A jak jest w Stanach Zjednoczonych? Czy mamy mogą liczyć na ‘’american dream’’?
Opieka lekarska w ciąży
W prawidłowo rozwijającej się ciąży wystarczą trzy USG, mimo wszystko w Polsce lekarz wykonuje USG na każdej wizycie, czyli niemal co miesiąc. Do tego częste badania krwi, pomiar wagi, badania specjalistyczne i zazwyczaj zwolnienie lekarskie od początku ciąży.
W USA do ciężarnych podchodzi się nieco inaczej. Ciąża to nie choroba, kobiety pracują zazwyczaj aż do samego rozwiązania, a często także aktywnie uprawiają sport. Badania ultrasonografem nie dokonuje lekarz ginekolog, a technik radiologii na osobnej wizycie. Badania są trzy, maksymalnie cztery. Pierwsze, opcjonalne, potwierdzające wynik testu ciążowego, drugie w okolicach 12. tygodnia, trzecie w okolicach 20. tygodnia i ostatnie wykonywane w trzecim trymestrze.
O częstszym podglądaniu dzidziusia można zapomnieć. Jeśli USG nie wykaże nieprawidłowości, lekarz nie widzi potrzeby, aby wykonywać dodatkowe pomiary i badania. Na wizycie lekarskiej, która odbywa się raz w miesiącu, mierzy się brzuch przyszłej mamy centymetrem i sprawdza za pomocą dotyku położenie malucha w brzuchu. Dlatego część mam, z którymi rozmawiałam, szczególnie tych, które swoje pierwsze ciąże przechodziły w Polsce, czuły się mniej komfortowo i brakowało im więcej szczegółowych informacji.
Mama-Polka musi mieć wszystko pod kontrolą 😉
Poród
Prywatny pokój, dodatkowe łóżko dla osoby towarzyszącej, bezpłatny internet, telewizja, wybór posiłków z menu. Brzmi jak opis pokoju hotelowego? To tylko kilka udogodnień, na które może liczyć przyszła mama podczas porodu w Stanach.
Poród w USA jest jak z bajki i wygląda jak na filmach. W Polsce prężnie działa Fundacja „Rodzić po ludzku”, która ma pełne ręce roboty. W Stanach jej pracownicy by się nudzili. Każda z mam, z którą rozmawiałam, była zadowolona z opieki podczas tego wyjątkowego dnia, a te, które rodziły i w Polsce, i w USA nie wyobrażają sobie, aby kiedykolwiek miały ponownie urodzić w ojczystym kraju.
Przed dniem porodu można bez problemu zwiedzić miejsce, do którego chce się przyjechać podczas godziny zero. Każda przyszła mama otrzymuje własny pokój, w którym ma dostęp do internetu i telewizji. Może jej towarzyszyć nawet pięć osób, a dla przyszłego taty w pokoju znajduje się osobne łóżko. Do rodzącej bardzo często zagląda opiekująca się nią położna. Jeśli jest taka potrzeba, donosi wodę, kostki lodu, soki (dla przyszłego taty również). Kobieta może wypełnić plan porodu, który jest w pełni respektowany, chyba że sytuacja wymaga, aby go w trakcie akcji porodowej zmienić. Przed każdą procedurą medyczną pacjentka jest informowana o tym, co się z nią będzie działo i musi podpisać zgodę na dalsze działanie.
Znieczulenie otrzymuje się na żądanie, nie nacina się rutynowo krocza, dziecko od razu jest kładzione na piersi mamy i nie jest zabierane przez przynajmniej godzinę.
Położne uczą przystawiania do piersi, upewniają się, że przyszła mama poradzi sobie samodzielnie po powrocie do domu. Zazwyczaj wypis ze szpitala następuje po 24 godzinach.
Po porodzie można liczyć na ciągłą pomoc pielęgniarek, które zaprowadzą świeżo upieczoną mamę na pierwszą wizytę w toalecie i pomogą się umyć. Dostarczą specjalne okłady na obolałe miejsca i wszelkie środki higieniczne, a jeśli zgłodnieje w nocy, może liczyć na przekąskę.
Nie wypuszczą rodziców ze szpitala, jeśli nie zobaczą dziecka przypiętego w nosidełku przeznaczonym do jazdy autem.
Żeby nie było tak słodko i kolorowo, przypominam, że służba zdrowia w USA jest płatna.
Ubezpieczenie medyczne w Stanach to grube dolary, płacone co miesiąc na konto ubezpieczyciela. Niestety to, że płacisz, nie oznacza, że wizyty lekarskie, w tym poród, masz całkowicie za darmo. Gdy świadczone są usługi medyczne, to ponosi się dodatkowe koszty. Po pierwsze, każdy ubezpieczony ma określoną roczną kwotę (deductible), którą musi pokryć z własnej kieszeni, dopiero po przekroczeniu tej kwoty ubezpieczyciel zaczyna partycypować w kosztach. Po drugie, obowiązuje współpłatność, która polega na podziale kosztów pomiędzy pacjenta a ubezpieczyciela. Dotyczy to kwoty po spłaceniu deductible. Jeśli chcesz zatem sobie ponarzekać na ZUS, przypomnij sobie o kosztach ubezpieczenia w Stanach.
A co po porodzie?
Niestety w przeciwieństwie do Polski, mama nie jest chroniona w pracy, a jej urlop po porodzie trwa, w zależności od stanu, około 6 tygodni. Dlatego tak wiele kobiet rezygnuje z pracy, ale są jednak takie, które nie mają wyboru, ponieważ sytuacja ekonomiczna zmusza je do powrotu. Noworodki, mając zaledwie 6 tygodni, lądują w punktach opieki, które są płatne.
Około 5. roku życia maluchy idą do Kindergarden (polska “zerówka”), które jest już bezpłatne, a następnie po roku trafiają do szkoły.
Roczny urlop macierzyński, ochrona miejsca pracy i urlop wychowawczy to dla Amerykanek abstrakcja. Słysząc o płatnych, 12 miesiącach opieki nad dzieckiem, szeroko otwierają oczy i usta ze zdumienia. Lubimy sobie ponarzekać na słaby social w Polsce, wzdychając i mówiąc, że “na zachodzie” jest lepiej. Akurat w tym przypadku trawa wydaje się bardziej zielona po drugiej stronie płotu zupełnie bezpodstawnie. Mając dobrze zarabiającego partnera, można sobie pozwolić na bycie mamą na cały etat, w przeciwnym wypadku maluszkiem zajmują się totalnie obce osoby.
Matka Amerykanka
Spotkane przeze mnie mamy w USA zazwyczaj nie pracują. Zajmują się wychowywaniem dzieci i opieką nad domem. W Polsce nadal można spotkać się z pogardliwym określeniem “kury domowej”, a mamy, które łączą pracę i wychowanie dzieci, są oceniane pozytywniej, niż te, które zrezygnowały z pracy. W USA kobiety, które zostawiły pracę po porodzie, nie mają z tego powodu kompleksów. Mamy są bohaterkami, a ich praca i poświęcenie są bardzo doceniane.
Bycie mamą na cały etat w Stanach różni się jednak trochę od bycia mamą na etat w Polsce. Amerykańskie dziecko chodzi do żłobka lub przedszkola zazwyczaj tylko jeśli mama pracuje. Usługi w USA są bardzo drogie, więc przy więcej niż jednym dziecku koszty zaczynają przekraczać miesięczną pensję. Zatem mamy decydują się na zawieszenie kariery zawodowej na kilka lat i opiekują się dzieckiem w domu, a czasami korzystają z pomocy opiekunki. Powrót do pracy następuje w momencie, kiedy dzieci pójdą do szkoły lub jeszcze później.
Najlepsze jest to, że kilkuletnia luka w CV nie przeszkadza im w znalezieniu pracy. W Polsce powrót do zawodu po rocznym urlopie macierzyńskim nie jest łatwy, powrót po 5 latach jest prawie niemożliwy.
Mamy tworzą wspólne grupy i kluby. Spotykają się razem, aby pobiegać, poćwiczyć, wyjść do kina. Często za przynależność do grupy się płaci, na przykład grupa ‘’fit mam’’ płaci składki, aby opłacić trenera, z którym codziennie ćwiczą.
Matka Amerykanka jest bardzo zaangażowana. W szkole wymagany jest udział rodziców w wydarzeniach i często proszeni są o różnego rodzaju wolontariat. Film Bad Moms nie jest tak bardzo przekolorowany, jak by się mogło wydawać ;-).
